نقش فضای مجازی در تربیت دینیِ نوجوانان و مانوس نمودن آنها با مسجد

مسجد نقش موثّری در مانوس نمودن کودکان با مفاهیم و آموزه های دینی دارد. امروز در زمانه ی پساکرونا، به جهت لزوم رعایت فاصله اجتماعی ممکن است حضور فیزیکی خانواده ها و فرزندانشان در مسجد کمتر شده باشد. از این رو، باید از ظرفیت فضای مجازی در مانوس نمودن نوجوانان با مسجد بهره برد. این مقاله تلاش دارد تا ضمن تبیین سازوکارها و ظرفیت های مسجد در فضای مجازی، نقش مسجد مجازی در تربیت نوجوان را بر مبنای برخی اصول تربیتیِ مهم در تربیت دینی، مورد بررسی قرار دهد. روش مقاله، در تبیین محتوی، تحلیلی و در مراجعه با آراء، استنادی خواهد بود.یافته های پژوهشی این نوشتار حاکی است که با بهره مندی از فضای مجازی، می توان ضمن بکارگیریِ شیوه های نوینِ تبلیغی، با تعداد بی شماری از مخاطبان، بدون محدودیتهای جغرافیایی و زمانی، ارتباطی دو سویه برقرار نمود. با استفادۀ درست از این بستر، می توان جوانان و نوجوانانی که اغلب فرصت های خود را با سرگرمی در فضای مجازی می گذرانند را با مولّفه های اصیل دینی آشنا و تربیت نمود. بکارگیریِ سازوکارهای مسجد و مسئولیت های آن در فضای مجازی و عرصۀ سایبر، نظیر منبر مجازی، شبکه های اجتماعی، مراسم وبیناری، و بازی های رایانه ای با استفاده از محتوای درست و مستند، بستر مناسب برای الگوسازی و هدایت فرهنگی، هنری، آموزشی و اجتماعی کودکان و نوجوانان را فراهم نموده و در رشد تربیتی آنها تاثیرگذار است.