نقش آموزش پژوهش‌محور در افزایش فرصت‌های شغلی و توسعه اقتصادی و جامعه

آموزش پژوهش‌محور که از نظریه ساختن‌گرایی برآمده است، توسط کمینیوس و دیویی در محیط‌های آموزشی به‌کار گرفته و توصیه شده است. آموزش پژوهش‌محور به روش‌هایی اطلاق می‌شود که به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد کنجکاو باشند و سوال بپرسند، فرضیه‌ها و تبیین‌های خود را توسعه دهند، تحقیق کنند، مشاهده کنند و شواهد و مدارک را جمع‌آوری کنند و در نهایت یافته‌های خود را تدوین و بیان نمایند. با توجه به اهمیت به‌کارگیری آموزش پژوهش‌محور در فرایند یاددهی- یادگیری، پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزش پژوهش‌محور در افزایش فرصت‌های شغلی و توسعه اقتصادی و جامعه انجام شده است. این پژوهش به لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است که با روش کتابخانه‌ای (مروری) صورت گرفته است. لذا منابع مختلف چاپی و الکترونیکی مرتبط با موضوع پژوهش که در دسترس پژوهشگر قرار داشتند، مورد مطالعه قرار گرفته و یادداشت‌برداری شدند. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که آموزش پژوهش‌محور، الگویی جامع و شامل الگوی حل مساله، تفکر انتقادی و الگوی استقرایی است که دانش‌آموزان می‌توانند از هر یک از این الگوها یا ترکیبی از آنها به تناسب شرایط و موقعیت استفاده نمایند. به عبارت دیگر، یادگیری پژوهش‌محور دانش‌آموزان را به پژوهشگران و یادگیرندگانی مادام‌العمر تبدیل می‌کند که می‌توانند با هم کار کنند و استمرار همکاری و همفکری میان دانش‌آموزان در مدرسه و به‌دنبال آن در آینده زمینه‌ساز توسعه فرصت‌های شغلی و کارآفرینی و در نتیجه توسعه اقتصادی و پیشرفت جامعه خواهد شد. از این‌رو، تشویق و ترغیب معلمان به استفاده از روش‌های تدریس فعال و پژوهش‌محور در کلاس‌های درس جهت به چالش کشیدن تفکر دانش‌آموزان و بهبود تعامل، مشارکت و همکاری در بین آنان پیشنهاد شده است.