جهان پساکرونا و بازتعریف مفاهیم ارزشیابی: تقلب به‌مثابه افسانه

از منظر ادبیات غالب در زمینه ارزشیابی، نمره واقعی فرد زمانی حاصل می‌شود که اثرگذاری متغیرهای نامطلوب که از آن‌ها به‌عنوان خطای سنجش نامبرده می‌شود، در فضای آزمون به حداقل ممکن برسد. چنین نگرشی که بر مبنای نگاه اثبات‌گرایانه به ماهیت دانش است، آزمون را ابزاری می‌بیند که دانش آزمون دهنده را با پایایی و روایی بالایی نشان می‌دهد. ناگفته پیداست که هرگونه عامل محیطی که بر عملکرد آزمون دهنده تاثیرگذار باشد، نامطلوب قلمداد شده و تلاش در به حداقل رساندن آن است. مفهوم تقلب بر مبنای چنین نگرشی به آزمون شکل گرفت. بر اساس این دیدگاه، تاثیرگذاری عوامل خارجی در هنگام آزمون، نمره واقعی فرد را مخدوش می‌کند. همچنین در سطحی گسترده‌تر، تقلب فراتر از یک مفهوم ارزشیابی صرف قلمداد می‌شود که پیامدهای اخلاقی و اجتماعی برای فرد دارد. با شروع همه‌گیری کووید-19 تمامی فعالیت‌های آموزشی حضوری متوقف گردید و آموزش مجازی جایگزین آن گردید. در کنار تمامی چالش‌های فراروی آموزش مجازی، ارزشیابی فراگیران در فضای جدید آنلاین نیز با سوالات جدی روبرو شد. یکی از موضوعات جدی در ارزشیابی آنلاین، مسئله امنیت آزمون و یا همان مفهوم سنتی تقلب بود. سوال مهم این بود که چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد که فرد تنها بر دانسته‌های خود تکیه کند و از منابع مختلف موجود در فضای آنلاین استفاده نکند. علیرغم تلاش‌های فراوان در سطوح مختلف تصمیم گیران آموزشی که به دنبال به حداقل رساندن شانس تقلب در ارزشیابی آنلاین هستند، تفاوت‌های بنیادین ما بین دو فضای ناهمگون ارزشیابی حضوری و آنلاین موجب عدم موفقیت این پیشنهادات گردیده است. مقاله پیش رو با بررسی منابع موجود به بررسی این مهم می‌پردازد که در فضای ارزشیابی آنلاین، مفاهیم سنتی ارزشیابی ازجمله تقلب کارکرد همیشگی خود را از دست داده‌اند. بر همین اساس، ارزشیابی آنلاین بر پایه مفروضات معرفت‌شناسی خود، تعاریف جدیدی از مفاهیم ارزشیابی مانند تقلب ارائه می‌دهد. مهم‌ترین ویژگی این بازتعریف، توجه به تفاوت‌های بنیادین دو فضای ارزشیابی سنتی و آنلاین است.