پساکرونا و ضرورت تحول در روش‌های تدریس دوره ابتدایی: گسترش کاربست یادگیری معکوس

مطابق با برنامه راهبردی دوره ابتدایی، آموزش باکیفیت در سال‌های نخستین زندگی، امری الزامی و حیاتی است و سوق دادن دانش‌آموزان به‌سوی علم، نهادینه کردن تفکر و پرسش گری، پرورش افرادی خلاق، مولد و انتخاب‌گر، از اهداف اصلی دوره ابتدایی قلمداد می‌شود (صفایی، زارعی و سماوی، 1400). هرچند تحقق اهداف نامبرده در دوره ابتدایی، بیانگر دستیابی دانش‌آموزان به سطوح بالای یادگیری است؛ اما نتایج مطالعات بین‌المللی حاکی از ضعف توانایی دانش‌آموزان ایرانی در مقایسه با دانش‌آموزان سایر کشورها در این زمینه است. ملکی آوارسین و مصطفی پور (1394) بیان می‌کنند که یکی از دلایل چنین وضعیتی، مربوط به شیوه‌های تدریس نامطلوب معلمان در دوره ابتدایی است که بر حافظه محوری در دانش‌آموزان تاکید دارد. در این میان توجه به یادگیری معکوس، به‌عنوان یکی از بهترین روش‌های جدید و فراگیر محور تدریس، این پرسش را مطرح می‌کند که آیا این روش می‌تواند در دوره پساکرونا (با توجه به ویژگی‌های دانش‌آموزان دوره ابتدایی و آمادگی نسبی دانش‌آموزان و معلمان ابتدایی در دوره کرونا در زمینه کاربرد فناوری در آموزش) مورداستفاده گسترده قرار گیرد؟