بی وضعیتی در آینده‌پژوهی به‌مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا

هدف این پژوهش تبیین بی وضعیتی در آینده‌پژوهی به‌مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا می‌باشد. نظام آموزشی همواره با چالش‌های مختلفی در طول زمان روبرو می‌شود که باید با ابزارها و رویکردها و سیاست‌گذاری‌های مناسب بتواند از آن‌ها گذر کند. آینده‌پژوهی در آموزش با ابزارهای خود این امکان را می‌دهد که تحولات را پیش‌بینی کرده و برای مواجه با آن استراتژی‌های مختلفی را طراحی و اجرا نماید. واکنش ما به آینده و تحولات آن باید فعالانه باشد نه به‌صورت منفعلانه و یا عکس‌العمل باشد. یکی از این تحولات همه‌گیری ویروس کرونا در سراسر دنیاست و بحران‌های جدیدی را به‌ویژه در حوزه آموزش ایجاد کرده است. درنتیجه نیاز به آینده‌پژوهی در فرایند سیاست‌گذاری احساس می‌شود. تجربه کسب‌شده حاکی از آن است که آموزش‌های حضوری واجد ارزش‌هایی است که با هیچ‌چیز جایگزین نمی‌شود. ازآنجایی‌که آموزش از طریق برنامه درسی معنا و مفهوم می‌یابد، می‌باید با بررسی و بازنگری مداوم تلاش شود که برنامه درسی با غنای کامل و علمی خود بتواند به تمام نیازهای کنونی و دگرگونی‌های پرشتاب آینده پاسخ دهد؛ بنابراین مسئله اصلی این است که 1- چه تبیینی برای بی وضعیتی در آینده‌پژوهی به‌مثابه چالش برنامه درسی و آموزش در عصر پساکرونا می‌توان ارائه کرد؟ 2- راهکار ایجابی برای آماده نبودن برنامه‌های درسی و نداشتن برنامه مشخص و در مواجهه با چالش به وجود آمده کدامست؟