چالش‌های آموزش مجازی مناطق کم برخوردار در دوره بیماری covid-19: جستاری روایت‌پژوهانه

ویروس کرونا از دسامبر سال (2019) در سراسر دنیا به‌تدریج شیوع پیدا کرد و به‌عنوان تهدیدی جدی برای سلامت زندگی میلیون‌ها انسان در سراسر جهان شناخته شد (گارفین و همکاران 2020). نظام‌های تعلیم و تربیت جهان نیز همچون سایر بخش‌ها، از تاثیرات منفی این بیماری در امان نبوده‌اند. آندری آزولایالز دبیر کل یونسکو هشدار داد که مقیاس جهانی و سرعت اختلال آموزشی به دلیل ویروس کرونا بی‌نظیر است و در صورت طولانی شدن، می‌تواند حق آموزش را تهدید کند (اونیما و همکاران، 2020). به دنبال این همه‌گیری در اکثر کشورهای دنیا، آموزش حضوری در مدارس تعطیل گشت و جای خود را به آموزش مجازی داد. امروزه بیش از هر زمان دیگری تکنولوژی آموزشی در آموزش و پیوند دادن دانش‌آموزان به فرصت‌های جدید یادگیری، نقش ایفا می‌کند (زنگنه، 1394). برگزاری آموزش به‌صورت مجازی نیازمند زیرساخت‌های اساسی از قبیل زیرساخت‌های سازمانی، تکنولوژیکی و مخابراتی، سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، فرهنگی و ... می‌باشد (برزگر و همکاران، 1391؛ سعدی و همکاران، 1395؛ باقری مجد و صدقی بوکانی، 1396). درحالی‌که این زیرساخت‌ها در مناطق کم برخوردار و محروم کشور در وضع بسیار نامطلوبی قرار دارد، لذا مشکلات ناشی از تعطیلی مدارس و اجرای آموزش به‌صورت مجازی در این مناطق، بسیار حادتر از مناطق برخوردار شهری بوده است. ازاین‌رو، پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به این پرسش که معلمان این مناطق با چه چالش‌ها و مشکلاتی در آموزش مجازی مواجه بوده‌اند و چه راهکارهایی جهت مقابله با آن‌ها اتخاذ کرده‌اند، صورت پذیرفته است.