آموزش مجازی در دوره کرونا از منظر تجارب زیسته مادران دانش آموزان دوره دوم دبستان

مقدمهبا شیوع بیماری کرونا در سال 2020 انقلابی در نظام‌های آموزشی در سطح دنیا و کشور ایجاد شده است. این بیماری عملکردهای سنتی آموزشی را مختل کرده و بسیاری از موسسات نیاز پیدا کردند تا به‌سرعت راهبردهای آموزشی و ارزشیابی را جایگزین کنند. (لانگهورست و همکاران،2020).با اعلام رسمی شیوع در ایران و آغاز تعطیلی مدارس، معلمان بر اساس رسالتی که داشته و همواره در تلاش بوده تا ارتباطشان با دانش آموزان و اولیاء آنان قطع نشود، به‌صورت خودجوش به تولید محتوا پرداخته و با ارائه در شبکه‌های اجتماعی، آموزش دانش آموزان خود را ادامه داده‌اند. محتوای تولیدشده در قالب آموزش‌های صوتی و تصویری بوده است. به این صورت که معلم درس را ارائه نموده و تکالیفی را جهت دانش آموزان مشخص می‌نماید. دانش‌آموز نیز با همکاری والدین خود به انجام تکالیف و ارسال به معلم خود می‌پردازد. با این روش و تعامل دوسویه معلم و دانش آموزان، وقفه ایجادشده در تدریس جبران گردیده است. با توجه به ضرورت اولویت‌بخشی به آموزش ابتدایی 'مندرج در سند تحول بنیادین در نظام آموزش‌وپرورش کشور ' و با توجه به محدودیت‌های ایجادشده ناشی از شیوع ویروس کرونا و عدم برگزاری کلاس‌های سنتی، هدف پژوهش حاضر بررسی تجارب زیسته مادران دانش آموزان دبستانی در حیطه آموزش مجازی برای فرزندانشان بوده است. سوالات محوری پژوهش حاضر با هدف واکاوی تجارب والدین دانش آموزان دوره دوم ابتدایی از چالش‌های آموزش پژوهش شامل 'تجربه شخصی شما از چالش‌های آموزش مجازی چه بوده است؟ نظر شما در رابطه با فرصت‌های آموزش مجازی چیست؟ و چه راهکارهای را در جهت ارتقای آموزش مجازی پیشنهاد می‌کنید '. می‌باشد.