بررسی میزان دستیابی معلمان خراسان جنوبی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی

یادگیری تا سال‌ها پیش تنها محدود به حضور فیزیکی در کلاس‌های مختلف بود. این نوع از آموزش محدودیت‌های زیادی ازجمله عدم دسترسی یکسان تمامی افراد به دوره‌ها و آموزش‌های مختلف، صرف وقت و هزینه زیاد و غیره بود؛ اما چند سالی است که با توسعه اینترنت و استفاده از آن به‌ویژه در دوران همه‌گیری بیماری کرونا آموزش مجازی در کنار آموزش به سبک سنتی قرار گرفته است. این نوع آموزش بسیاری از محدودیت‌های آموزش سنتی را نداشته و علیرغم داشتن برخی محدودیت‌ها مزایا و ویژگی‌های خاص خود را دارد.لن (2009) معتقد است آموزش‌های مجازی در مقابل آموزش‌های سنتی برای معلمان و همچنین دانش‌آموزانی که با روش سنتی آموزش دیده‌اند مشکلات عمدهای دارد که بدون حمایت تکنیکی و یادگیری و یاددهی به‌خوبی صورت نمی‌گیرد. نتایج پژوهش شاه بیگی و همکاران (1390) با عنوان 'آﻣﻮزش ﻣﺠﺎزی: ﻣﺰاﻳﺎ و ﻣﺤﺪودﻳﺖﻫﺎ' حاکی از آن است که آموزش مجازی به دلیل داشتن مزایایی چون امکان استفاده در تمام ساعات شبانه‌روز و امکاناتی چون محتوای جذاب‌تر الکترونیکی در سرتاسر دنیا موردتوجه واقع شده است. در دنیا سرعت روی آوردن به آموزش مجازی بسیار زیاد است و با فراهم کردن امکانات و ملزومات استفاده از آن درحالی‌که حرکت به سمت عمومیت یافتن آموزش مجازی هستند. این در حالی است که در کشور ما به دلیل وجود محدودیت‌هایی چون ضعف شبکه ارتباطی و مخابراتی، سرعت حرکت به سمت عمومیت یافتن آموزش مجازی پایین‌تر از دنیاست.ازاین‌رو آنچه ضروری به نظر می‌رسد بررسی میزان موفقیت یا عدم موفقیت آموزش‌های مجازی است که در دوران همه‌گیری کرونا در سرتاسر جهان توسط نظام‌های آموزشی به‌عنوان راهی برای استمرار فرایند آموزش به کودکان و دانش‌آموزان اتخاذ شده است.ازآنجاکه مسئله آموزش کودکان در آینده تمام کشورها تاثیرگذار است و به‌عنوان شاهراه موفقیت یا عدم موفقیت کشورها از آن یاد می‌شود پژوهش حول این موضوع که در دوران کرونا و پساکرونا جایگاه آموزش مجازی در نظام آموزشی کشور چگونه خواهد بود و آیا می‌تواند موفقیت‌آمیز باشد یا نه مهم به نظر می‌رسد. همچنین ازآنجاکه معلمان در فرایند آموزش مهم‌ترین نقش را ایفا می‌کنند و به‌نوعی رهبر فرایند آموزشی به‌حساب می‌آیند، نظر و عقیده آن‌ها پیرامون موضوع مطرح‌شده یقیناً حائز اهمیت و راهگشا خواهد بود.در تحقیق پیش رو بررسی خواهیم کرد که آموزش مجازی در ایران در دوران کرونا با همه محدودیت‌ها و ضعف‌های ساختاری تا چه حد توانسته است در انتقال اهداف آموزشی به دانش‌آموزان موفق باشد و معلمان نظام آموزشی ایران این روش آموزشی را مناسب می‌دانند و آیا می‌توان از این بستر ایجادشده و با توجه به فواید و توانمندی‌های آموزش الکترونیکی برای غنای آموزش در دوران پساکرونا بهره جست یا نه.با توجه به هدف اصلی و مدل پژوهش، سوالات پژوهش به شرح زیر می‌باشد:وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی ازلحاظ بعد ویژگی‌های فردی معلم، چگونه است؟وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی ازلحاظ بعد محتوای آموزشی، چگونه است؟وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی ازلحاظ بعد زیرساخت و فناوری، چگونه است؟وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی ازلحاظ بعد پشتیبانی، چگونه است؟وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی ازلحاظ بعد سنجش و ارزیابی، چگونه است؟وضعیت دستیابی به اهداف آموزشی از طریق آموزش مجازی در دوران پساکرونا، چگونه خواهد بود؟و بالاخره اینکه، وضعیت دستیابی معلمان خراسان جنوبی در دوران کرونا از طریق آموزش مجازی به اهداف آموزشی مدنظرشان چگونه است؟