چالش‌های آموزش در مناطق دارای خرده‌فرهنگ در دوران بحران کووید 19: تجارب زیسته معلمان بومی

شیوع ویروس کرونا که موجب ترس هراس تمام مردم دنیا شده است. ناخواسته مدارس و اماکن آموزشی را به سمت تعطیلی کشانده است. ازآنجایی‌که مدرسه دومین نهاد اجتماعی آموزش کودک و نوجوان می‌باشد. موجب بروز مشکلات متعددی شده است که لازم است با طولانی شدن ایام کرونا و احتمال عود و تکرار چنین بیماری‌های مشابه نگاه ویژه و متفاوت‌تری به اهمیت آموزش مدارس باشد (افشارلو و عابدپور، 1399). مراکز آموزشی از اولین نهادهایی بود که به‌سرعت توانست با ایجاد بسترهایی، موضوع آموزش را به فضای مجازی و از راه دور منتقل کند (خادمی، 1399). با توجه به تبعات کرونا در همه زمینه‌ها، نظام آموزشی ازجمله آموزش در مناطق دارای خرده‌فرهنگ نیز از چالش‌های آن به دور نیستند (پاینار ،1993، نیتو، 1999). پست‌مدرنیست‌ها نیز در حمایت از خرده‌فرهنگ‌ها «ارج نهادن به تمایزات » و اصطلاحاتی نظیر: «آموزش‌وپرورش آرای گوناگون » یا «آموزش‌وپرورش مرزی » را بکار می‌برند (بنکس و بنکس 2005) همچنین در دیدگاه انتقادی هدف غایی «آزادسازی » و «رهایی بخشی » اقلیت‌های فرهنگی است. (غریبی و همکاران، 1393). بر اساس اهمیت موضوع پژوهش‌های، جلایری لایین (1398)، موچنج و هرارالال (2016)، هانگ و همکاران (2017)، سیانتوری، چنگ و آیو هوریت (2018) چن و لیی (2015)، اسکیسی (2016)، الیسمایل (2016)، رامیرز و جافئه (2016)، یوان (2016)، میسکو (2018)، در مورد اهمیت و چالش‌های خرده‌فرهنگ و حقوق آموزشی آن‌ها صورت گرفته است. متخصصان گروه‌های قومی ایران را شامل کردها، بلوچ‌ها، فارس‌ها، تاجیک‌ها، طالشی‌ها و لرها، ترک‌ها، ترکمن‌ها، ارمنی‌ها، ریال سامی می‌دانند (حاجیانی، 1383). دوران همه‌گیری ویروس کرونا از اهمیت خاصی برخوردار گشته است. با توجه به تبعات بحران کرونا مطالعه چالش‌های آن در نظام آموزشی اهمیت زیادی دارد (طرلانی، 1399). پژوهش‌های مختلفی ازجمله تحقیق خادمی، (1399)، میرانی سرگزی و همکاران (1399)، محمدی و ناصح (1399)، در مورد چالش‌های مختلف کرونا در نظام آموزشی انجام گرفته است. با توجه به اهمیت چالش‌های کرونا و کثیرالقوم بودن ایران، پژوهش حاضر در پی بررسی چالش‌های اساسی کرونا در مناطق دارای خرده‌فرهنگ است.