بررسی تطبیقی قرآن و فرهنگ زمانه از دیدگاه مستشرقین و شهید مطهری(ره)

قرآن کریم به زبان عربی نازل شده است و همین مساله باعث شده تا افرادی مانند مستشرقین گمان کنند همان طور که قرآن از زبان مخاطبان عصر نزول استفاده کرده، از فرهنگ های اجتماعی و اعتقادی و. . . آن ها نیز بهره برده است تا نتیجه بگیرند که قرآن تنها با فرهنگ اعراب سازگاری دارد و به این صورت بتوانند جاودانگی و جهانی بودن قرآن کریم را زیر سوال ببرند که این مساله از دیدگاه اندیشمندان مسلمان از جمله شهید مطهری(ره) پذیرفتنی نیست. و ایشان بر این باور است که قرآن برای تمامی زمان ها و در همه ی ادوار فرهنگ ساز است نه فرهنگ پذیر و استفاده قرآن از زبان و تشبیهات و. . . تنها برای انتقال مفاهیم بوده است. از همین رو یکی از مسئله های جدید قرآن پژوهی در دو حوزه معرفتی جهان اسلام و جهان غرب، مسئله تاثیر پذیری قرآن از فرهنگ زمانه است. در این میان مستشرقان پس از قبول پیش فرض بشری بودن قرآن، به دنبال تبیینی بشری برای این مساله و یافتن مصادری دنیوی برای آن بوده اند. این مسئله در قرن نوزدهم بیشتر مورد توجه اسلام پژوهان غربی قرار گرفت. همین مساله سبب شد تا در این مقاله ضمن بیان تفصیلی نظرات و توضیح نظرات مستشرقین و شهید مطهری(ره) به صورت جداگانه، به بررسی تطبیقی نظرات آن ها ونقاط قوت و ضعف آن ها پرداخته شده و ایرادات وارد به نظر مستشرقین مطرح شده و نظر شهید مطهری(ره) ترجیح داده شده است.