تاثیر تغییرات آب و هوایی بر آسایش حرارتی شهر رشت

برخورداری از شرایط آسایش اقلیمی و آگاهی از چگونگی این شرایط، برای زندگی روزمره، فعالیت ها و برنامه ریزی های کوتاه مدت و بلندمدت، حائز اهمیت است. با نمود پیامدهای تغییرات آب و هوایی، شرایط آسایش اقلیمی نیز با تغییراتی همراه خواهد بود، لذا ارزیابی و پیش نگری شرایط آسایش اقلیمی برای دستیابی به توسعه پایدار ارزشمند تلقی می شود. بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی تغییرات آب و هوایی دوره های زمانی گذشته (1986-2015) و آینده (2020-2050) پرداخته و شرایط آسایش حرارتی شهر رشت ارزیابی شد و علاوه بر مطالعه میانگین بلندمدت 30 ساله، مطالعه سه میانگین 10 ساله نیز مدنظر بوده است. در راستای اهداف پژوهش، با به کارگیری چهار مدل gcm، داده های عناصر دمای کمینه، دمای بیشینه و بارش تحت سه سناریوی واداشت تابشی rcp، شبیه سازی و سپس ریزمقیاس شدند و با استفاده از آماره های سنجش خطا، مدل canesm2 به عنوان مناسب ترین مدل در برآورد این عناصر انتخاب شد. بررسی روند تغییرات ماهانه با استفاده از آزمون من-کندال نشان داد که در دوره مشاهداتی، تغییرات دمای کمینه، بیش از دمای بیشینه بوده و افزایش معنادار دما در بلندمدت با اطمینان بیشتری نسبت به دوره های دهه ای مشاهده شده است. بارش در کم بارش ترین ماه سال در بلندمدت و دهه سوم، روند کاهشی معنادار و در پُربارش ترین ماه های سال طی دهه های دوم و سوم، روند افزایشی معنادار داشته است. بر اساس خروجی مدل ها برای دوره زمانی آتی، ماه های گرم سال با افزایش و ماه های سرد با کاهش دما مواجه خواهند بود و بارش در فصل زمستان و ماه نخست بهار، کاهش و در دو ماه پایانی فصل تابستان و ماه نخست پاییز، افزایش خواهد یافت. با بهره گیری از شاخص زیست اقلیمی اوانز، آسایش حرارتی 9 ماه از سال در دوره-های زمانی مشاهداتی و آتی بدون تغییر ارزیابی و مشخص گردید که در برخی ماه ها و دوره های زمانی، افزایش دما موجب تغییر وضعیت آسایش حرارتی می شود.