مدل‌سازی نحوه پراکنش ذرات معلق pm2.5 از دودکش کارخانه گچ ساوه

امروزه آلوده‌سازی هوا توسط ذرات معلق یکی از موضوعات بحث برانگیز و مشکل آفرین کشور است که در این میان کارخانجات صنعتی به علت داشتن سیستم‌های تصفیه صنعتی، سهم قابل توجهی را در انتشار آلودگی هوا دارند. هدف کلی از انجام این تحقیق، تعیین غلظت ذرات معلق pm2.5 خروجی از دودکش کارخانه گچ ساوه در سال 1398 در فاصله‌ی 5 کیلومتری بوده است. برای این منظور از مدل پراکنشی aermod که مورد تایید سازمان جهانی epa است، استفاده شد. این مدل برای ارزیابی‌هایی تا مسافت 50 کیلومتر قابل استفاده می‌باشد. این پژوهش در بازه‌های زمانی 1، 8 و 24 ساعته و ماهیانه و سالیانه با در نظر گرفتن شرایط توپوگرافی محل صورت گرفت و نتایج این مدل‌سازی با استانداردهای ملی ایران، epa و who مقایسه گردید و نشان داده شد که میزان حداکثر غلظت آلاینده ی pm2.5 در بازه زمانی سال 1398 در فاصله ی 5 کیلومتری در ناحیه‌ی شمالی کارخانه و کوهپایه وجود دارد. مقدار غلظت به‌دست آمده با توجه به مدل‌سازی سالانه (ug/m3) 3/48 و برای بازه‌ی 24 ساعته، (ug/m3) 25/78 بوده است که در هر دو بازه زمانی مورد تایید استانداردهای ملی ایران، epa قرار گرفت، البته میزان غلظت در بازه‌ی 24 ساعته نسبت به سالانه بیشتر بود. بر اساس تحقیقات مشخص شد میزان حداکثر غلظت در منطقه‌ای که غیرمسکونی بوده، از حد مجاز who بیشتر می‌باشد به همین دلیل امکان چشم‌پوشی از آن وجود داشت. نتیجه کلی این پژوهش نشان داد که بیشترین میزان غلظت ذرات معلق در داخل محیط کارخانه بوده که با فاصله گرفتن از کارخانه از میزان آن ها به تدریج کاسته می شود.