بررسی اثر اصلاح سطح و مورفولوژی جاذب بر حذف نیترات از پساب

آلودگی آب توسط نیترات سلامتی موجودات زنده را تحت تاثیر قرار داده است. نیترات عمدتا توسط کودهای کشاورزی نیتروژن دار، دام، آفت کش ها، علف کش ها و فاضلاب های شهری و صنعتی به محیط های آبی وارد می شود. اوتروفیکاسیون محیط آبی حاصل از وجود نیترات اغلب باعث رشد فزاینده جلبک ها، رشد فیتوپلانکتون ها، از بین رفتن ماهی ها و افت کیفیت آب می شود. حداکثر غلظت مجاز نیترات در آب آشامیدنی توسط who و usepa به ترتیب 50 و 45 میلی گرم بر لیتر تعیین شده است. فناوری های متعددی مانند الکترودیالیز، اسمز معکوس، جذب سطحی، احیای کاتالیزوری و غیره برای حذف نیترات از آب به کار گرفته شده است. جذب سطحی به دلیل کارایی بالا و سهولت عملکرد از ارجحیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق تعدادی از انواع جاذب های استفاده شده در حذف نیترات به همراه سطح ویژه و ظرفیت جذب جاذب گزارش شده است. اصلاح سطح جاذب به عنوان یکی از راه های افزایش بازدهی فرایند جذب شناخته می شود. بر این اساس اثر اصلاح سطح بر ظرفیت جذب و همچنین مورفولوژی جاذب مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین امکان بازیابی جاذب به عنوان یکی از فاکتورهای اساسی استفاده صنعتی از آن بررسی شد.