آشکارسازی و پایش تغییرات کاربری اراضی با استفاده تصاویر ماهواره ای و الگوریتم حداکثر احتمال (منطقه موردی، شهر زاهدان)

کاربری اراضی انعکاس دهنده ویژگی های تعاملی بین انسان و محیط‌ زیست پیرامون و تشریح نحوه بهره برداری انسان برای یک یا چند هدف بر روی زمین است. اطلاع از تغییرات کاربری اراضی و روند تغییرات در یک دوره زمانی می تواند مورد توجه برنامه ریزان و مدیران باشد. استفاده از تصاویر ماهواره ای به دلیل فراهم ساختن دید وسیع و یکپارچه از یک منطقه، قابلیت تکرارپذیری، دسترسی آسان، دقت بالای اطلاعات به ‌دست ‌آمده و سرعت ‌بالای تجزیه‌ و تحلیل ابزار مناسبی برای تهیه نقشه کاربری اراضی است. در پژوهش حاضر شهر زاهدان به همراه نواحی اطراف آن، مورد ارزیابی قرارگرفته است. به این ‌منظور برای تهیه نقشه های کاربری اراضی و مطالعه تغییرات آن، تصاویر مربوط به سنجنده etm+ ماهواره لندست 7 برای سال 2003 و سنجنده oli لندست 8 مربوط به سال 2022 استفاده ‌شده است و با استفاده از روش طبقه ‌بندی حداکثر احتمال اقدام به تهیه نقشه کابری اراضی گردیده است. نتایج حاصله نشان می‌دهد در فاصله سال‌های 2003 تا 2022، شاهد روند کاهشی اراضی با پوشش مرتعی (مرتع، کوه و سایر پوشش های خودرو)هستیم که بیانگر روند کلی تخریب در منطقه از طریق جایگزین شدن مراتع (مرتع، کوه و سایر پوشش های خودرو) توسط کاربری اراضی بایر هستیم. ضرایب ارزیابی صحت استخراج شده نیز نشان دهنده دقت بالای این روش طبقه‌بندی است. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق پیشنهاد می‏ شود که روش حداکثر احتمال در تهیه نقشه‏ های کاربری اراضی و همچنین آشکارسازی تغییرات مورد استفاده قرار گیرد.