فتوسنتز مصنوعی و اثر آن بر آینده پیل های سوختی

اجرای گسترده فناوری های انرژی های تجدیدپذیر، در حالی که از افزایش قابل توجه انتشار گازهای گلخانه ای جلوگیری می کند، به نظر می رسد تنها راه حل مناسب برای برآوردن نیازهای انرژی جهان برای آینده انرژی پایدار باشد. ترکیب نهایی انرژی شامل صرفه جویی و بهره وری انرژی، باد، زمین گرمایی، زیست توده و موارد دیگر خواهد بود، اما هیچ کدام فراگیرتر یا فراوانتر از خورشید نیست. طی چندین دهه توسعه، هزینه سلول های فتوولتائیک با طول عمر بیش از 25 سال به طور قابل توجهی کاهش یافته است و نویدهایی برای اجرای گسترده در آینده وجود دارد. یک رویکرد شامل فتوسنتز مصنوعی و استفاده از خورشید برای هدایت واکنش های سوخت خورشیدی برای تقسیم آب به هیدروژن و اکسیژن یا کاهش co2 به سوخت های کربن کاهش یافته است. همچنین در روشی می توانیم o2 را برای تولید پراکسید هیدروژن به عنوان سوخت کاهش دهیم. پراکسید هیدروژن به عنوان سوخت در پیل های سوختی پراکسید هیدروژن برای تولید برق استفاده می شود. ترکیبی از تولید فتوکاتالیستی h2o2 از آب و o2 با استفاده از انرژی خورشیدی با سلول های سوختی h2o2 یک محفظه ای تولید و استفاده از h2o2 را در محل به عنوان سوخت خورشیدی مفیدتر و امیدوارکننده تر از هیدروژن فراهم می کند.