تاثیرآموزشی جلوه ها وبارقه های قرآن وحدیث درادب فارسی

قرآن مجید منبع لایزال الهی ،رویشگاه زیبایی آفرینی در اشعار و متون فارسی و زمینه ساز صدق و صفای معنوی،در ادب پرورده ی ماست.در پژوهش حاضر سعی بر آن است تا تاثیر جلوه های قرآن و حدیث در تحول ژرف و عمیق بر حوزه هایی چون:معنایی و انگیزشی،ادب نفس و نکات اخلاقی،ادب تبلیغی،تاثیرات بلاغی و ... مورد بحث و تجزیه و تحلیل قرار گیرد.نخست به عظمت کلام الهی که چون رشته ی استواری،عاطفه ی جمعی همه مسلمانان را با مودّت و برادری بهم پیوند زده،هم ضامن بقای خود است و هم جاودانگی اعتقاد اسلامی و وحدت همگانی را تضمین می کند،پرداخته و در ادامه ی بحث با تفکری پرسشگر از زاویه ی تازه ای به نمونه هایی از اشعار و نوشته های فرهیختگان گذشته ی ادب فارسی نگریسته شده و سیمای معنوی و تاثیرگذار برخی از چهره های نادر ادب فارسی و مایه گرفتن اندیشه های آن ها از نصّ صریح قرآن،از رهگذر ذهن سروده ها و دست نوشته های آن ها در حد بضاعت مزجات،معرفی می گردد.بدیهی است که سیره ی انبیاء ،مصداق تربیت عملی انسان است و این تربیت در برترین و کاملترین جلوه اش در قرآن کریم و درادامه آن،در گفتار و رفتار پیامبر خدا«ص» و ائمه ی هدی«ع» تجلی کرده است.شخصیت پیامبر بزرگوار،از زوایای گوناگون مورد کنکاش شعرا و نویسندگان فاضل قرار گرفته است و مهارت های زندگی آنحضرت که در سیرت اصلح و در سخن افصح بوده است در شعر و نوشته ی آن ها،جلوه ای خاص دارد و مخاطب را به کشف منطق عملی حضرت رسول و تاسی به این منطق در عمل،ترغیب می نماید.در پایان هم اظهار امیدواری شده است،راز شگفتی آفرین این تاثیرات قرآنی و احادیث که شعرا و نویسندگان ما آن ها را در جان واژه ها و جملات ریخته تا با انتقال این احساسات معنوی،مخاطب خود را مجذوب و مسحور صور طرح اندیشه های موجود در سروده های خود سازند،توسط مخاطب درک شود و در نهایت در او تغییر نگرش و منشی از جنس معنویت و معرفت واقعی پدید آورد.«تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.»