جایگاه ضرب‌المثل های تاریخ بیهقی در نثردیروز و امروز (با تاکید بر کاربرد آن ها در زندگی)

از گذشته تا به امروز در بلاغت و هنر بیان و حتی گفت‌و‌گوهای عامیانه و کوچه‌بازاری به طور ادبی و ناخودآگاه برای تاثیرگذاری سخن و جاذبۀ آن از مثل و تمثیل استفاده می کنیم و این نکته از بدیهیات است. در این مقاله برآنیم چند ضرب‌المثل را از دیدگاه زیباشناسی از تاریخ بیهقی که تا به امروز در زندگی با گذشت سده ها غبار کهنگی و انقراض واژه ها بر آن ننشسته و هنوز اینر«مثل ها» تازگی و طراوت خود را از دست نداده اند، بررسی کنیم و به دستاوردها و نتایج کاربردی و کاربست آن ها در زندگی امروزی برسیم. در ورای یک ضرب‌المثل، فرهنگ یک قوم، حکایت، پند و عبرت و دلکش کردن سخن نهفته است. این پژوهش درصدد پاسخگویی به دو پرسش زیر است: الف) هدف از کاربرد ضرب المثل در تاریخ بیهقی چه بوده است؟ ب) آیا امروز می توان کاربرد مثل ها و عبارت های کنایه ای مثل‌گونۀ آمیخته و عجین شده در متن منثور تاریخ بیهقی را در نثر ادبیات معاصر امروزی، ساری و جاری کرد؟ نتیجۀ این پژوهش آن است که بخشی از پویایی یک زبان و استمرار آن منوط به کاربرد «مثل ها» در انواع نثر امروزی و همچنین گفت‌وگوها، نمایش‌نامه ها، فیلم‌نامه ها، داد و ستدها، داستان ها و رمان هاست.