ارتباط معنادار راوی درونی، حادثه پردازی و حقیقت مانندی در داستان حمله به آمل

زاویۀ دید یکی از مهم‌ترین عناصر متون روایی است که جهان‌بینی نویسنده را نسبت به‌تمامی رویدادهای ذهنی و عینی‌اش و همچنین انسان و جامعه نشان می‌دهد. در دیگر سو، آن چه باعث تقویّت این مسئله می‌شود حضور و مداخلۀ راوی در جای‌جای داستان است که سبب‌ساز ظهور و بروز مسئلۀ حقیقت مانندی می‌شود و این امر داستان را از تصنّعی بودن روایت دور می‌سازد و به‌مراتب به حقیقت مانندی آن می‌افزاید. در این پژوهش، تلاش بر آن است تا ساز و کار دریافت زاویۀ دید درونی و پیوند آن با حقیقت مانندی در حوزۀ داستانی بررسی شود. برای این منظور نمونۀ روایت ورود سلطان مسعود و لشکریانش به شهر آمل و پیشامدهای آن تا خروج از این شهر از مجلّد هشتم کتاب تاریخ بیهقی بررسی می‌شود. داده‌های این پژوهش بر اساس شاخص‌های روایت شناختی تحلیل‌شده است؛ بنابراین نمونه‌ها با انتخاب روش پژوهش تحلیلی توصیفی بررسی می‌شوند و با ارائۀ شواهدی به دنبال کشف قابلیت‌ها و ظرفیت‌های روایت شناختی این ماجرا است.