وجهه ِاحترام و نصیحت در کتابت بیهقی

می‌توان از هنر قلم بیهقی دبیر، بر کاغذ ادوارِ ماضی و نگارش اندیشمندانه، نصایح و احترامی که به بزرگان ‌داشته، بهرۀ کافی برد. در جایی از خون‌ریزی و منازعت از بهر حطام دنیا سخن رانده است. سویه راستگویی و حقیقت پذیری از مندرجات کتاب اوست. درجایی می گوید عزّه ذکره، بر وی رحمت کناد، که هیچ مادر، چون محمود نزاید و امّا نویسندگان را چه گناه توان نهاد؟ اگر چه استیصال او در آن باشد، زهره دارد که ننویسد؟ در واقع اتمام محبّت و صداقتی است که خاصاً بر حاجبان و امیران و درباریان، قایل بوده است. در باب عدم تعلّق به دنیای فانی ، می گوید که دنیا چه نیکو دهد و چه زشت باز ستاند! او متذکّر این بوده که خردمند باید به چشم عبرت به دنیای گذرا و فانی بنگرد.