نقش مجمع عمومی‌ سازمان ملل متحد در استقرار صلح با تاکید بر قطعنامه اتحاد برای صلح

استقرار صلح یکی از آرمان‌های اساسی بشریت می‌باشد. امروزه جامعه بین‌المللی به این منطق رسیده است که جنگ جواب‌گو نیست و اختلافات بین‌المللی باید به صورت مسالمت آمیز حل و فصل شوند. حقوق بین‌الملل در این خصوص قواعد و مقررات بین‌المللی و به تبع آن سازمان‌های بین‌المللی در جهت حفظ صلح و امنیت بین‌المللی ایجاد نموده است. مجمع عمومی‌ یکی از ارکان اصلی و مهم سازمان ملل متحد می‌باشد که بعد از شورای امنیت وظیفه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را بر عهده دارد. قطعنامه اتحاد برای صلح مجمع عمومی‌ که در جریان جنگ کره تصویب شد، اختیارات گسترده‌ای را به مجمع عمومی‌ برای استقرار صلح اعطا کرد. طبق این قطعنامه زمانی که شورای امنیت در اثر وتو یکی از اعضای دائم خود نتواند وظیفه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی را انجام دهد، مسئولیت ثانویه حفظ صلح و امنیت بین‌المللی بر عهده مجمع عمومی‌ خواهد بود اما از این قطعنامه تاکنون استفاده زیادی نشده است و باعث اختلاف دیدگاه در خصوص قابلیت استناد و مشروعیت این قطعنامه شده است، حال آنکه این امر به معنای عدم مشروعیت آن نیست. هدف از این پژوهش ارزیابی نقش مجمع عمومی‌ و قطعنامه اتحاد برای صلح در حفظ و استقرار صلح می‌باشد. همچنین این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی بوده و شیوه جمع‌آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای می‌باشد که با استفاده از کتب و مقالات و فیش‌برداری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.