صلح و نوع دوستی در آثار سعدی

ادبیات فارسی بستری بسیار مناسب برای ترویج صلح و بشردوستی است. شاعران و نویسندگان زیادی در آثار خود صلح و همدلی را ترویج و تبلیغ کرده‏اند؛ چراکه تاریخ بشر همواره گواه جنگ و کشتار بوده و هم‏زمان صلح جزو آرمان‏های دیرینۀ بشر به حساب می‌‏آمده است. سعدی ازجمله شاعرانی است که عشق و نوع‏دوستی، جنگ‏ستیزی و دوری از خشونت، دادخواهی و ظلم‏ستیزی را در آثار خود به ‏وضوح بیان می‌‏کند و همواره حاکمان را به صلح‏طلبی فرا می‌‏خواند. در این پژوهش که به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است، نگاه سعدی به صلح و بشردوستی موردبررسی قرار گرفته است.نگاه سعدی به مقولۀ صلح و بشردوستی نگاهی اجتماعی است. او بشارت‏دهندۀ صلح و بشردوستی است و چون کرامت انسان و آزادی او در نظرش اهمیت فراوان دارد، غایت آرزویش تفاهم میان ملت‏ها و از بین رفتن خصومت‏ها و کدورت‏ها از جوامع انسانی است وی پس از آشنایی با ملل و نحل گوناگون این نکته را دریافته است که دغدغه‏ها و آرمان‏های بشر یکی است؛ هرچند محدوده‏های جغرافیایی و مرزهای ظاهری آن‏ها را از هم دور ساخته است.سعدی شاعری بسیار صلح‎طلب و نوع‏دوست است که به‏عنوان مصلحی اجتماعی و حکیمی‌ جهان‏دیده، با بیان زشتی‏ها و درد و رنج‏های بشر، شیوۀ درست زیستن و نوع‏دوستی و مهربانی را نیز آموزش داده است.