نگاهی تطبیقی به مفهوم حقوق بشر و صلح در نظریه سیاسی هانا آرنت

اندکی پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال 1948 میلادی ترجمه انگلیسی مقاله هانا آرنت با عنوان حقوق بشر: آنها چیست؟ منتشر شد. این مقاله بعداً در فصل نهم کتاب ریشه‌های توتالیتاریسم به عنوان یکی از تاثیرگذارترین نقدهای این کتاب شناخته شد. آرنت در مقاله خود ادعا می‌کند که اعلامیه به خودی خود دارای تناقضاتی است. این اعلامیه از کشورها می‌خواهد که از حقوق جهانی و مسلم همه انسان‌ها محافظت کنند در حالی که نهاد مدرن دولت بر اساس اصل حاکمیت ملی و سرزمینی بنا شده‌است. به گفته هانا آرنت این تناقض تنها با به رسمیت شناختن و حق داشتن حقوق به عنوان پیش شرط قضایی- سیاسی برای حمایت از سایر حقوق بشر قابل حل است. با این حال، درک دقیق حق داشتن حقوق مستلزم بررسی دقیق‌تر هانا آرنت در مورد پارادوکس حقوق بشر جهانی است. آرنت معتقد است که مفهوم حقوق بشر در موارد ضروری هیچ گونه تاثیر سیاسی نداشته است که این امر به خودی خود به نقایض ناشی از بنیان غیر تجربی آن‌ها اشاره دارد. در پژوهش پیش‌رو به دنبال پاسخ به این پرسش هستیم که اگر برداشت‌های طبیعی از حقوق بشر درست است چرا حقوق بشر افراد و مردم حتی در کشورهایی که قانون اساسی آن‌ها براساس آن بنا شده است بطور پیوسته نقض می شود؟