بررسی و تحلیل صلح از منظر امام علی(ع) با تاکید بر نامههای نهجالبلاغه

صلح و مصالحه کردن با هم نوعان، از ارزش و ارج والایی برخوردار بوده و یکی از بنیادی‌ترین نیازهای بشر در طول تاریخ به حساب آمده و همواره کانون توجه و معرکه آرای دانشمندان بوده است. در اسلام، بر قراری اخوت در بین جامعه، یکی از مقدمات قرب الهی، ملاک ارزشمندی انسان و از مهمترین ویژگی‌های یک انسان مومن تلقی شده است؛ اما این مهم زمانی مقبول درگاه خداوند متعال و ارزشمند شمرده می‌شود که عمل مصالحه خالصانه و تنها به منظور کسب رضای الهی انجام شده باشد. هدف از این پژوهش، بررسی معنا و مصادیق صلح در نامه‌های نهج‌البلاغه می‌باشد. اهمیت تحقیق حاضر بر آن است که قسمتی از سخنان الهی و انسانساز امام علی(ع) در قالب نامه‌های نهج‌البلاغه مورد دقت نظر قرار گرفته و مفهوم گران‌بهایی که آن حضرت در مورد جامعه مطرح نموده و امروزه نیز موضوع صلح کاربرد بین‌المللی دارد استخراج و تجزیه و تحلیل شده است. این پژوهش از نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده و فن دستیابی به یافته‌ها تحلیل محتوای کمی‌-کیفی می‌باشد. از جمع‌بندی و تفسیر یافته‌ها می‌‌توان نتیجه گرفت که واژه صلح و مشتقات آن و یک مورد از مترادف آن (سلم) 44 مرتبه در 12 نامه در طی 6 مقوله (تقوا و پرهیزکاری؛ مدیریت و حکومت داری؛ اصلاح جامعه؛ مردم سالاری دینی، جنگ و صلح و استخدام و شایسته سالاری) آمده است.