راهبردهای تحقق ارتباطات تمدن‌‌ساز اسلامی

خطی که نظام جمهوری اسلامی ایران ترسیم می‌‌کند، رسیدن به تمدن نوین اسلامی است؛ چیزی که بارها از سوی رهبر معظم انقلاب(مد ظله) به آن تاکید شده است و همواره خواستار توجه به این افق تمدنی و برنامه‌‌ریزی جهت تحقق این مهم بوده‌‌اند. یکی از مهم‌‌ترین این حوزه‌‌ها، ارتباطات و رسانه است. در نگاه دینی ملاک حقیقی تکامل و پیشرفت یک نظام ارتباطاتی، لزوماً بهبود مولفه‌‌هایی از قبیل سرعت انتقال پیام یا سهولت در برقرای ارتباط نیست، بلکه ملاک اصلی و حقیقی، بهبود بسترسازی برای تقرب فردی و اجتماعی به‌‌ سوی خدای متعال است، چیزی که به‌‌ویژه در یکی دو دهۀ اخیر به جهت تحولات عظیم تکنولوژی‌‌های ارتباطی و سلطۀ جهانی رسانه‌‌های مدرن، عملاً تبدیل به یکی از مهم‌‌ترین پاشنه‌‌های آشیل جمهوری اسلامی ایران شده است. سوال اصلی ما در این پژوهش نیز در همین راستا است؛ این که جمهوری اسلامی ایران باید چه راهبردهایی را در حوزۀ ارتباطات و رسانه‌‌ها اتخاذ کند تا با برهم زدن نظم ارتباطاتی نظام سلطه، ارتباطات تمدن‌‌سازِ اسلامی را محقق کند و بیش از پیش بستر قرب الهی در ساحت فردی و اجتماعی را فراهم آورد. بنابراین، مقصود این متن، پرداختن به حوزۀ ارتباطات در وضعیت مطلوبی که تمدن اسلامی تحقق خواهد یافت نیست، بلکه راهبردهایی پیشینی ارائه می‌‌شود تا در همین وضعیتی که تمدن مادیِ غرب بر جهان حاکم است، بتوان به بهترین شکل ممکن با ساماندهی نظام ارتباطی و رسانه‌‌ای بستر تحقق آن تمدن و ارتباطات مطلوب اسلامی را فراهم آورد. برای این منظور، به تحلیل مضمون آثار شاخص اساتید، صاحب‌‌نظران و کارشناسان مرتبط با این موضوع پرداختیم که در نهایت ده راهبرد اصلی را استخراج نموده‌‌ایم که برخی از آنها جنبۀ سلبی دارند، مانند: «نفی بُت‌‌بودگی تکنولوژی‌‌‌‌های نوین ارتباطی» و «اصالت ندادن به جذابیت» و برخی دیگر نیز جنبۀ ایجابی دارند، مانند: «تنظیم‌‌گری همگرای رسانه‌‌ها»، «اصالت دادن به شنیدن» و «گزینش و به‌‌کارگیری مفیدترین ابزار ارتباطی به‌‌جای مدرن‌‌ترین».