شاخص های خوارکی حرام در قلمرو شریعت

ارائه برنامه برای تامین نیازهای زندگی انسان ها بر اساس تقرب به خدای متعال، از اهداف بنیادین دین مبین اسلام است. اهمیت این مهم زمانی دو چندان می­شود که چگونگی تامین نیازهای غذایی از رابطه ای مستقیم و اثرگذار در شکل­گیری شاکله شخصیتی و ساختار وجودی هر انسانی برخوردار باشد. بر همین اساس، تبیین شاخص­هایی برای شناخت غذای حرام و در پرتو آن تحقق سبک زندگی اسلامی از ضرورتی انکارناپذیر برخوردار است. بدین منظور، پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از رویکرد تحلیل اسناد کتابخانه ای درپی تحلیل و ارائه ضوابط خوراکی حرام از منظر آموزه­های دینی است. نتائج این نوشتار بیان­گر آن است که با مراجعه به منابع دینی و واکاوی لسان ادله شرعی؛ نجاست، مردار، حرام گوشت بودن، خبائث و مسکرات از عناوینی هستند که خوردن آنها حرام قلمداد شده است. شایان ذکر است که ممنوع بودن استفاده خوراکی از این موارد به معنای ممنوعیت سایر منافع آنها نیست؛ همان گونه که بهره بردن از خوراکی حرام در صورت استهلاک ماده حرام بی اشکال و در مواقع اضطرار امری مجاز و بلکه واجب است.

haram food indicators in religious teachings

providing a program to meet the needs of human life based on getting closer to the almighty god is one of the fundamental goals of the religion of islam. the importance of this is doubled when the way to meet food needs has a direct and effective relationship in the formation of the personality and existential structure of every human being. based on this, explaining the indicators to recognize the forbidden food and in the light of that the realization of the islamic lifestyle has an undeniable necessity. for this purpose, the current research relies on the descriptive-analytical method and using the approach of analyzing library documents to explain and present the rules of forbidden food from the perspective of religious teachings. the results of this article show that by referring to religious sources and analyzing the language of religious evidence; impurity, carrion, forbidden meat, evil and intoxicants are some of the topics that are considered haram to eat. it is worth noting that the prohibition of oral use of these items does not mean the prohibition of their other benefits; in the same way, taking advantage of haram food in case of consumption of haram material is not a problem, and in times of emergency, it is permissible and even obligatory.