تحلیل روانشناختی عکاسی ارواح به عنوان امتداد نظریه ابصار ابن هیثم: کاربست نظریه روانکاوی لکان و مفهوم هانتولوژی در اندیشه دریدا

در این پژوهش توصیفی-تحلیلی مسئله اصلی یافتن نقاط اشتراک میان نظریه ابصار ابن هیثم و ساختار عکاسی ارواح به عنوان یکی از شیوه های عکاسی در قرن نوزدهم و حال حاضر جهان می باشد. رسالات مناظر و مرایای کهن (المناظر ابن‌هیثم)، درک مفهوم ژرفا در نگاه و تبیین شیوه‌های بازنمایی به عنوان سرفصل های نظری اندیشه های ابن هیثم در علم اپتیک به شدت دارای تطابق با مفهوم نگاه خیره در نظریه روانکاوی ژک لکان فیلسوف فرانسوی و در امتداد مفهوم هانتولوژی در اندیشه دریدا می باشد. تایید و تصدیق دانش عکاسی به عنوان شیوه ای از دانش پارانوئیک که در آن سوژه خود را در معرض نگاه و در همان زمان ناظر دیگری در حال نگاه می یابد در واقع به یک شبح زدگی و تسخیر شدگی اساسی منتهی شده است. مفهوم شبح یا روح در نهایت محکوم به قرار گرفتن در فضایی میانی و در مبین است که نه داخل و نه خارج و به شیوه ای نیز هم داخل و هم خارج می باشد. در چنین زمینه ای است که لکان و دریدا به معرفی مفاهیم اساسی و کلیدی اندیشه خود یعنی نگاه خیره سوژه و هانتولوژی یا انتولوژی و هستی شناسی ای که توسط ارواح و اشباح تسخیر شده است، می پردازند و منطقی را معرفی میکنند که در فهم نهایی از مقوله عکاسی ارواح به عنوان نیاز انسان مدرن به تصویرسازی و تجسم روح چاره ساز است.