تعیین ظرفیت و میزان انعطاف قابل حصول در کانال های شبکه های آبیاری برای روش توزیع توافقی (مطالعه موردی: شبکه قزوین)

از مهمترین مسائلی که در طراحی شبکه‌های آبیاری وجود دارد تعیین ظرفیت کانال‌ها است. مدل اول کلمان از روش‌های موفق در طراحی شبکه‌های آبیاری تحت‌فشار با روش بهره‌برداری برحسب‌تقاضا است. با توجه به سازگاری فرضیات مدل کلمان با روش بهره‌برداری برحسب درخواست با ایجاد تغییراتی در مدل اول کلمان، می‌توان از آن جهت تعیین ظرفیت کانال‌های درجه‌2 در شبکه‌هایی که با روش برحسب درخواست بهره‌برداری می‌شوند استفاده کرد. بر این اساس مدل توسعه یافته کلمان برای تعیین ظرفیت کانال‌ها در روش برحسب درخواست ارائه شده‌است. امکان کاربرد مدل توسعه یافته کلمان در شبکه های آبیاری، مستلزم بررسی میزان انطباق درخواست ها با فرضیات مدل است. در این تحقیق ابتدا مدل توسعه یافته کلمان برای شیوه برحسب درخواست معرفی و تحلیل شده، در ادامه نوع توزیع درخواست کشاورزان در شبکه آبیاری قزوین با توزیع کلمان مقایسه شده است. در انتها عملکرد مدل توسعه یافته کلمان در تعیین ظرفیت کانال های مورد مطالعه برای احتمال تجمعی درخواست های هم زمان در محدوده روش برحسب درخواست مورد بررسی قرار گرفته‌است، تا مشخص شود تا چه اندازه می‌توان انعطاف پذیری این شبکه را افزایش داد. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که با اطلاعات موجود و استفاده از مدل کلمان توسعه یافته، انعطاف پذیری شبکه قزوین تا 99% قابل افزایش است.