ارزیابی روش توزیع بر حسب درخواست در شبکه های آبیاری با در نظر گرفتن عدم قطعیت بهره برداری با استفاده از مدل هیدرودینامیک (مطالعه موردی: کانال عقیلی شرقی)

یکی از دلایل ضعف عملکرد پروژه های آبیاری، مشکلات مربوط به پیچیدگی ها و عدم قطعیت های مربوط به بهره برداری برای توزیع وتحویل مناسب آب در شبکه های آبیاری می باشد. در روش های برحسب درخواست، تنوع و تعدد درخواست های زارعین در زمان و مکان، عملیات بهره برداری سازه ها را پیچیده و دشوار می سازد. هدف از این تحقیق، تجزیه وتحلیل اثر عدم قطعیت عوامل بهره برداری از جمله میزان تنظیم دریچه های آبگیر و آب بند بر عملکرد کانال می-باشد. در این پژوهش برای ارزیابی عدم قطعیت از روش شبیه سازی مونت کارلو با توزیع نرمال استفاده شده است. بدین منظور چهار سناریو از نظر تعداد آب بند و آبگیر که دچار عدم قطعیت هستند، برای دو گزینه افزایش و کاهش درخواست تعریف شده است. در سناریوهای گزینه اول با روش مونت کارلو 500 سری و در سناریوهای گزینه دوم 1000 سری اعداد تصادفی برای تنظیم سازه های آبگیر و آب بند تولید شد و با استفاده از مدل هیدرودینامیک icss جریان غیر ماندگار شبیه-سازی گردید. شاخص های عملکرد شامل کفایت، راندمان و پایداری تحویل و خطای تنظیم عمق برای کلیه گزینه ها تحت عدم قطعیت محاسبه و بهترین توزیع احتمالاتی آنها مشخص گردید. با بررسی سناریوها نتیجه می شود چنانچه نتایج حاصل از عدم قطعیت تنظیم سازه های آب بند و آبگیر از توزیع نرمال تبعیت کند، می توان عدم قطعیت دبی تحویلی به آبگیر ها را بر اساس توزیع نرمال تعیین نمود.