اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس

هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای بود. در این پژهش از میان دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس ، 30 نفر از دانش آموزانی که نمرات ضعیف تری در پرسشنامه ها داشتند و موافق شرکت در مطالعه بودند انتخاب شدند و از میان شرکت کنندگان به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و15 نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار های پژوهش عبارت بود از آزمون ویژگی شخصیتی سرسختی(کوباسا، 1976) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران(1982). برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شده است. بر طبق نتایج بین سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی گروه آزمایش با گروه کنترل تفاوت معناداری وجوددارد. یافته ها حاکی از آن است که طرحواره درمانی بر بهبود مولفه های سرسختی روانشناختی(تعهد، منترل، مبارزه جویی) دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس اثربخش است. همچنین طرحواره درمانی بر بهبود سطوح مولفه های خودکارآمدی( آموزشی، شغلی، اجتماعی) دانش آموزان دارای نافرمانی مقابله ای دوره دوم متوسطه سماء شهرستان چالوس اثربخش است. اندازه اثر برابر 85/0حاکی از این است که 0/85 درصد از بهبود سرسختی روانشناختی گروه آزمایش را می توان به تاثیر پروتکل طرحواره درمانی نسبت داد.اندازه اثر 0/77 حاکی از این است که 0/77 درصد از بهبود خودکارآمدی در گروه آزمایش را می توان به تاثیر پروتکل طرحواره درمانی نسبت داد. یافته ها حاکی از آن بوده است که طرحواره درمانی بر بهبود سرسختی روانشناختی و خودکارآمدی اثربخش بوده است.