اثربخشی اموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی بر انعطاف پذیر ی شناختی دانش اموزان

هدف: هدف از این پژوهش اثربخش آموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی در بهبود انعطاف پذیری شناختی دانش-آموزان دختر مقطع متوسطه بود. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول راهنمایی شهر کوهدشت که در سال تحصیلی 400-1399 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل داد. از میان جامعه آماری تعداد 40 دانش آموز که دارای نمرات پایینی در متغیرهای انعطاف پذیری شناختی بودند، به روش نمونه گیری خوشه ای از مدارس دخترانه مقطع متوسطه انتخاب، در ادامه نمونه های پژوهش به روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) گمارش شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از آموزش مثبت اندیشی به شیوه گروهی سلیگمن (2005) و مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنیس و واندروال (2010) استفاده شد. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی کوواریانس (ancova) استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش نشان داد که آموزش مثبت اندیشی در بهبود انعطاف پذیری شناختی دانش آموزان موثر بوده است (p0