روش‌ (تیسیر) شرح و بسط زمینه‌ای برای ایجاد ساختار شناختی آموزشی در قرآن

آموزش به عنوان پیش مقدمه تربیت جایگاهی رفیع و نقشی بسیار مهم در نیل به مقصود دارد. ارزش تعلیم و تربیت آدمی و زیان‌هایی که بر اثر فقدان یا نقصان آن دامن‌گیر فرد و جامعه می‌شود ایجاب می‌کند فعالیت‌ها در این حوزه مورد توجه خاص و مداوم قرار گیرد . قرآن کریم کتابی آسمانی است که جوهره و ذات آن تعلیم و تربیت است و توجه به نقش قرآن کریم در زندگی بشر و تاثیر شگرف آن در هدایت، نشانگر آن است که علاوه بر اثربخشی محتوا، روش های به کار گرفته شده در آن نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و شایسته تامل و استخراج است. پژوهش حاضر در پی آن است که با توجه به اهمیت آموزش و به منظور دستیابی به وجوه قرآنی مهارتهای آموزشی، به بررسی آیات قرآن کریم بپردازد. به این منظور با روش توصیفی تحلیلی، به بررسی و بازشناسی این مولفه ها در چند سوره بلند ابتدایی قرآن(از بقره تا توبه) پرداخته شد و با دسته بندی کلی آیات در قالب تیسیرطی بحث و بررسی در ذیل هر یک از این دسته بندیها، روشهای آموزشی موثر موجود در آن، استخراج گردید. تیسیر و آسان‌سازی یادگیری متعلمان خود الف) از پیش دانسته‌ها و پیش‌فرض‌های خود آنان استفاده می‌کند و مطالب مورد آموزش را بر آن‌ها بنا می‌نهد؛ به این منظور از اتفاقات پیش آمده در بین مردم به صورت مستقیم و غیرمستقیم استفاده می‌کند. ب) از طریق تصویرسازی‌های هنری و ضرب آهنگ‌های زیبا، بخاطر سپاری موضوعات در ذهن مخاطبان را تسهیل می نماید پ) گاهی با تدابیر پیش سازمان دهندگی، یک قالب فکری ابتدایی، برای آنچه می‌خواهد آموزش دهد به وجود می‌آورد و سپس به ارائه اصل موضوع می‌پردازد و این‌گونه فهم و یادگیری مطلب را آسان می‌سازد. ج) گاهی هم با دعوت به تفکر در طبیعت و مخلوقات خداوند، حس کنجکاوی در آنان ایجاد می‌کند تا محرکی برای پیش برندگی آنان به سمت یادگیری بوده و این‌گونه از درون، یادگیری را برای آنان آسان می‌سازد. د) در حین همه این کارها با روش‌های تحکیم ساختار شناختی مانند تکرار، قلاب زدن پیوسته بین سخنان و تغییر مخاطب مستقیم به تحکیم و پایدار کردن یاد گرفته‌ها می‌پردازد.