مبانی نظری عدالت ترمیمی در معماری آموزشی

عنایت به راه­های کنترل خشونت در مدارس سالهاست که مورد توجه مسئولان و مربیان است. در این بخش نگاهی به سیر تحول برخوردها در مدارس و نظریه های به­کار رفته مانند نظریه پنجره شکسته، همچنین سیاست تسامح صفر نشان می دهد که نظام کیفری و تنبیهی به طور خاصه در مدارس، بیشتر اوقات به تنهایی راه حل مناسبی برای تحقق عدالت نیست. این نظریه و سیاست جایی برای اصلاح افرادی که به هر دلیلی دچار رفتار پرخاشگرانه در جامعه شده اند در نظر نگرفته است و فرصتی برای اصلاح و جبران به آنان نمی دهد و تنها ابزاری است که به ظاهر از بروز رفتارهای پرخاشگرانه توسط سایر افراد پیشگیری می کند. هر چند که برای رسیدن به امنیت و عدالت اجتماعی نمی توان نظام کیفری را حذف و نادیده گرفت، اما تجربه مدارس در این 30 سال اخیر نشان داده است که عدالت ترمیمی در بیشتر اوقات مقدم بر عدالت جزایی و کیفری است. روش تحقیق، در این مقاله توصیفی- تحلیلی از جنبۀ کاربردی است. هدف اصلی نیز یافتن الگویی است که بر اساس راهکارهای پیشنهادی در حوزۀ معماری آموزشی که بتواند مبنایی برای عدالت ترمیمی در معماری باشد. در این پژوهش با استفاده از روش سوآت به بررسی و مطالعه راهبرد نقاط ضعف داخلی و تهدیدات بیرونی و راهبرد نقاط قوت داخلی و تهدیدات بیرونی، راهبرد نقاط ضعف داخلی و فرصت های بیرونی و راهبرد نقاط قوت داخلی و فرصت های بیرونی برای تحقق عدالت ترمیمی در معماری آموزشی پرداخته شده است. انتظار می رود این مقاله الگویی برای ارزیابی قابلیت رخنمود معماری عدالت ترمیمی در مدارس و لزوم توجه به آن توسط مسئولین و طراحان باشد.