تاثیر باور به عدل الهی در تربیت فردی

باور به عدالت به‌عنوان یکی از صفات الهی، تاثیر مستقیمی بر نظام تربیتی در ابعاد مختلف دارد. هر سه معنای عدالت؛ رعایت تساوی و اجتناب از تبعیض، رعایت حقوق دیگران و قرار گرفتن افراد و اشیا در جایگاه شایسته خود، میتواند در بحث عدالت الهی مورد بررسی قرار بگیرد، همچنین هر سه قسم حوزه اصلی عدالت الهی: عدالت تکوینی، عدالت تشریعی و عدالت جزایی در مراتب مختلف تربیتی تاثیر بسزایی دارد. از جمله آثار تربیت فردی باور به عدل الهی، تقواست که باور به هر سه قسم عدل الهی میتواند در رفتار و گفتار انسان، تقوا ایجاد کند. از دیگر آثار باور به عدل الهی، صبر است؛ فرد معتقد به عدل الهی، فلسفه ابتلا به مصیبت و بلاها را می‌داند و آن را مایه رشد و تکامل خود می‌پندارد. اگر کسی باور به عدل تشریعی داشته باشد، معتقد است خدای متعال هرآنچه فرد برای تکامل خود لازم دارد، به او عنایت داشته، لذا خود را ملزم به شکر منعم خواهد کرد. انسان معتقد به عدل تکوینی اهل قناعت شده و در طلب روزی طمع نخواهد کرد چرا که معتقد است خدای عادل، روزی مقدر او را تامین خواهد کرد، از راهکارهای مهم در مسئله تربیتی در بحث ناامیدی از رحمت الهی و حسادت، باور به عدل الهی است. همچنین اعتقاد به عدل جزائی در گناه نکردن و تعجیل در توبه تاثیر مستقیم دارد. برای درمان بیماری سو ظن نیز اعتقاد به معنای عدل جزائی از موثر ترین راهکارهای تربیتی محسوب می‌شود. در واقع اگر شخص مسلمانی که در این نظام تربیتی زندگی می‌کند، به عدل الهی اعتقاد درستی نداشته باشد، آثار اخلاقی و تربیتی آن در زمینه زندگی فردی او بروز نخواهد کرد.