عدالت در آراء افلاطون

یکی از عام­ترین مفاهیم اخلاقی و قطعی­ترین ارزش­های اخلاقی، مفهوم عدالت است که در مقابل مفهوم ظلم قرار دارد. عدالت یعنی اِعطاءُ کل ذی حقٍ حقّه هر کسی را که سزاوار اوست، نه کم و نه زیاد. این تعریف از عدالت تعریفی کلامی است. عدالت در فقه، یعنی اینکه انسان گناه کبیره انجام ندهد و بر گناه صغیره اصرار نورزد. هرچند عدالت از دوران باستان فضیلتی فردی و اجتماعی، و آرمان بسیاری از جنبش‌های مختلف سیاسی و اجتماعی بوده است، اما امروزه و در نظام ظالمانه جهانی، گویی از آن حکمت‌های باستانی و آموزه‌های انقلابی خبری نیست و تنها ندایی که عدالت را از اعماق وجود فریاد می‌زند و در مسائل جهانی پای آن را به میان می‌کشاند، اندیشه اعتقادی لحاظ‌شده در انقلاب اسلامی ایران و به عبارت دیگر عدالت‌خواهی فقه شیعه اثنی عشری است. عدل، یکی از اصول مذهب‌شیعه، از شرایط مهم برای ولایت و رهبری حکومت اسلامی، و نیز از اهداف مهم انقلاب اسلامی مردم ایران است؛ بنابراین نباید اندیشه عدالت و عدالت‌خواهی در سیر تکوین انقلاب اسلامی را بی‌توجه به ژرفای اعتقادی و فکری آن در نظر گرفت. حیات و دیرپائى نظام جمهوری اسلامى ایران اما، نشان روشنى از تکیه و تاکید آئین مقدس اسلام بر عدالت اجتماعى دارد، حقیقتى که در سراسر قرآن کریم و روایات امامان معصومین(ع) بسیار تاکید شده است. اصل عدالت، که از مقدس‌ترین ایده‌های اجتماعی اسلام، به‌ویژه مکتب تشیع محسوب می شود و به عنوان سرلوحه انقلاب اسلامی ایران، زیربنای همة احکام و شرایع الهی و بلند‌ترین مقصد انبیا و اولیا خداست که هدایتگر جوامع بشری به سوی سعادت و تعالی الهی است.