برسی اهمیت و نقش تشویق و تمجید عادلانه از دیدگاه امام علی (ع)

روش تشویق و تمجید، به عنوان یکی از مباحث مهم و موثر در عرصه تحقق و رسیدن به حق عادلانه که مرتبط با اصل عدالت خواهی و برابری به عنوان اصلی مهم شهروندی افراد در مقابل تنبیه، مجازات و مواخده می باشد. هدف این پژوهش، تمرکز بر آموزه های نهج البلاغه در زمینه روش تشویق و اهمیت و نقش آن برای تحقق بهتر عدالت شهروندی است. این پژوهش از منظر هدف، از نوع تحقیقات بنیادی و به شیوه توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و بررسی منبع استنادی (کتاب نهج البلاغه) استفاده شده است. یافته ها نشان داد که: در تشویق باید به انتخاب، اجرا، اثرات و ارائه بازخوردهای لازم و کافی دقت کرد. همچنین مشخص شد که اهمیت، نقش و ویژگی های تشویق عبارتند از: ایجاد و تقویت یادگیری افراد، تلاش و انگیزه درونی در افراد برای پذیرش، تغییر، اصلاح و تثبیت رفتار در جهت مثبت و مطلوب، دیدن جزای عمل، تداوم به انجام اعمال نیک و مورد قبول، نداشتن ارفاق و تبعیض در کاربرد و رعایت اعتدال و میانه روی. طبق آموزه های امام علی (ع) در نهج البلاغه در مورد روش تشویق چنین استناد می شود که این آموزه ها منطبق بر نظریه اجرای عدالت از طریق تشویق و تمجید هدفمند و عادلانه افراد است و بر مبنای نظریه رویکرد گذشته گرا یا واپس گرا مبتنی بر نظریه اجرای عدالت از طریق تشویق فرد ساعی، شایسته، منضبط و قانونمند به حقوق دیگران در مقابل تنبیه و مواخذه فرد متجاوز، خلافکار و تعدی گر قرار دارد. در پایان، پیشنهادات و راهکارهای عملی برای استفاده مطلوب و بهینه از روش تشویق و تمجید شایسته و عادلانه، ارائه شده است.