تاثیر اعتقاد به عدل الهی بر تربیت انسان

عدل الهی از جمله مقولاتی است که در طول تاریخ تفکر بشر و سپس مباحث علم کلام، دامنه­ی پرفراز و نشیبی را به خود اختصاص داده است، چنان­که این بحث تابناک همواره بر تارک مباحث اعتقادی و کلامی درخشیده و جایگاهی استقلالی نسبت به سایر اوصاف باری­تعالی یافته و به عنوان یکی از اصول دین، در کنار بحث از توحید، مورد توجه و دقت نظر قرار گرفته است. شاید بتوان گفت یکی از مهمترین وجوه این اولویت و اهمیت، تاثیر تربیتی بالایی است که اعتقاد و فهم این اصل دینی بر فکر و رفتار انسان داشته است. بنابر این مقدمه، جستار پیش­رو به شیوه­ی توصیفی – تحلیلی به تبیین این اثربخشی می­پردازد و ضمن بیان معنا و جایگاه عدالت الهی در نظام تکوین و تشریع، آثار باورمندی به این اعتقاد مهم در تربیت و تعالی فرد معتقد را مورد تبیین قرار می­دهد و آنچه بیش از همه­ی تاثیرات، در تعالی انسان حائز توجه و اعتناست؛ امنیت روحی-روانی و اطمینان بخشی حاصل از باور به عدالت تکوینی، در پذیرش فلسفه­ی اختلاف ها، رنج­ها و شرور در نظام آفرینش است که خود سبب راسخ ماندن و تقویت ایمان فرد می­گردد و به تبع مسیر پذیرش هدایت تشریعی انسان، اصلاح، تکامل و زندگی سعادتمندانه او را هموار می­سازد.