عدالت وسبک زندگی در اسلام وارزش های متعالی آن، با تاکید بر اندیشه های سیاسی امام علی (ع)

از موضوعاتی که امروزه در محافل علمی، سیاسی و اجتماعی، بسیار مورد کنکاش و تبادل نظر است، مباحث مربوط به عدالت ،سبک زندگی از دیدگاه امام علی(ع) و ملاحظه آنها در جامعه اسلامی که براساس آموزهای قرآنی و سنت اهل بیت(ع) شکل گرفته می باشد، با بررسی‌های انجام گرفته می‌توان چنین بیان کرد که بسیاری از نامه ها و خطبه‌های نهج‌البلاغه، به بررسی عدالت وسبک زندگی در اسلام وارزش های متعالی آن پرداخته است. از دیدگاه امام علی(ع) مهم‏ترین اصل در ناپایداری اداره امور کشور، بی عدالتی و ظلم است. اگر دولت‏ها براساس بی عدالتی ،ظلم و جور عمل کنند و از ستمگری و تبعیض دوری نکنند، در سبک زندگی اسلامی ،راه وحدت، هم‏دلی، اعتدال و راستی را برمردمان خود می‌بندند و از گزند روزگار در امان نمی‏مانند و زمینه بی‌ثباتی را فراهم می‏کنند. در نگاه امام علی(ع) وجود ظلم و بی عدالتی در اداره جامعه سیاسی و اجتماعی باعث می‌شود تا قوانین تابع عدالت نباشد ودر سبک زندگی اسلامی، استحقاق‏ها و شایستگی‌ها در همه امور رعایت نگردد. و جامعه دچار ناپایداری شود. زیرا حکومت ستم‏گر ناپایدار است.( تمیمی آمدی، 1366، ج4، ص10.) ظلم و ستم سرزمین‏ها را ویران و خراب می‏سازد( همان، ج1، ص267 . ) هیچ دولت و حکومتی با ظلم و ستم بقاء نمی‏یابد و حقیقت این است که: «اَلْمَلْکُ یَبْقی مَعَ الْکُفْرِ، وَ لایَبْقی مَعَ الظُلْمِ؛ حکومت با کفر برقرار می‏ماند و با ستم پایدار نمی‏ماند.»( نیشابوری، 1341، ص125)