رفتارهای پاک و اعتدالی در حکمت 123 نهج البلاغه

نهج البلاغه یک بستر کامل برای زندگی سالم و عدالت­محور است، کلمات قصار و حکمت­آمیز آن، جنبه­های والای اخلاقی، تربیتی و دارای رفتارهای پاکیزه و اعتدالی است. نهج‏البلاغه که پس از قرآن کریم، گران‏قدرترین و ارزشمندترین میراث فرهنگى و اجتماعی اسلام و برنامه زندگی سالم است از یک انسان خودساخته صادر شده و آیینه تمام نمای انسان کامل است. به موجب حدیث امیرمومنان علی علیه السلام: «العدلُ حیاتٌ» -عدالت عین زندگی­ست- و «اَلْعَدْلُ یَضَعُ الاُمُورَ مَوَاضِعَهَا» -عدالت هر چیزی را در جایگاه خود قرار می­دهد-، ماهیت عدالت، رفتار انسانها را نیز در مسیر صحیح و اعتدالی و به دور از انحراف قرار می­دهد.در حکمت 123 «طُوبَى لِمَنْ ذَلَّ فِی نَفْسِهِ وَ طَابَ کَسْبُهُ وَ صَلَحَتْ سَرِیرَتُهُ.....» نُه ویژگی پاک را برمی­شمارد که در مسیر عدل­رفتاری و جدای از انحراف و افراط و تفریط الگوی انسان کامل در زندگی فردی و اجتماعی را ترسیم می­کند. بر اساس این حکمت: تواضع و فروتنی (نفس پاک)، کسب روزی حلال (درآمد پاک)، باطن صالح (نیت پاک)، رفتار و اخلاق نیکو (اخلاق پاک)، حفظ زبان از بیهوده­گویی (زبان پاک)، کمک به نیازمندان جامعه (انفاق پاک)، در امان بودن دیگران از شر او (ارتباط پاک)، کفایت کردن به سنّت پیامبر صلّى اللّه علیه و آله (سنّت پاک) و عدم بدعت گذاری در دین (دیانت پاک)، لازمه یک زندگی پاکیزه و سعادتمند است. این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی و شیوه کتابخانه­ای به بررسی موضوع پرداخته و هدف آن ارائه رفتارهای عادلانه برای رسیده به زندگی پاک است.