ارزیابی قابلیت اطمینان نیروگاه بادی و خورشیدی در کنار ذخیره ساز باتری با استفاده از مدل سازی احتمالاتی

به دلیل تغییرات دائم سرعت باد و تابش خورشید که ماهیت احتمالاتی دارند ، باعث متغییر بودن منابع بادی و خورشیدی در دسترس می شود. تخمین سرعت واقعی باد، تابش خورشیدی و قدرت متناظر که یک مزرعه تجدید پذیر تولید می کند، دشوار است. این امر باعث ایجاد مشکلات عدم تعادل توان در شبکه های برق می شود، زیرا توان تولیدی این منابع متغیر است و پیشبینی آن همواره با خطا همراه خواهد بود. گسترش ذخیره‌سازی انرژی به عنوان یکی از موثرترین جایگزینها برای حفظ قابلیت اطمینان سیستم‌های قدرت مستقل مبتنی بر انرژی تجدیدپذیر پدیدار شده‌است. این پایان‌نامه یک مدل احتمالاتی فصلی را پیشنهاد می‌کند که به طور دقیق توان خروجی ساعتی تولید شده از مزارع بادی و خورشیدی را با استفاده از داده‌های ساعتی سرعت باد وتابش خورشید سالانه پیش‌بینی می‌کند . براین اساس، یک روش احتمالاتی برای تعیین سیستم ذخیره باتری برای افزایش قابلیت اطمینان شبکه بکار گرفته می‌شود . ذخیره ساز با یک سیستم قدرت برای بهبود قابلیت اطمینان سیستم از طریق جذب توان از منابع تجدیدپذیر به کار می‌رود، با ‌این حال، نیاز به بررسی عمیق تاثیر ذخیره ساز به عنوان یک منبع افزایش انعطاف پذیری شبکه قدرت در بهبود قابلیت اطمینان دارد. اغلب از تکنیک مونت کارلو برای ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم قدرت با ادغام ذخیره ساز استفاده شده‌است. با ‌این حال، به دلیل ویژگی تصادفی نمونه گیری و هم چنین زمان محاسباتی زیاد ، یک مدل احتمالاتی جدید که قبلا بر روی هماهنگی نیروگاه تلمبه ذخیره‌ای، بادی وخورشیدی پیاده سازی شده، پیشنهاد می‌شود. مدل ارائه شده در‌این تحقیق دارای محدودیت انرژی ذخیره ساز است و داده‌های اضافی در مورد ویژگی‌های ذخیره ساز از قبیل ظرفیت باتری و نرخ شارژ و دشارژ ذخیره ساز در مطالعات مورد استفاده قرار گرفته است. در نهایت چندین شاخص قابلیت اطمینان برای بررسی صحت روش پیشنهادی شده است.هم چنین آنالیز قابلیت اطمینان با استفاده از روش پیشنهادی با روش مونت کارلو مقایسه می‌شود.