تاثیر پرکننده نانو ذرات بیوسرامیکی و اندازه تخلخل ها بر خواص مکانیکی داربست های ساخته شده به روش پرینت سه بعدی از پلی کاپروالکتون-نانو ذرات هیدروکسی آپاتیت برای مهندسی بافت استخوان

آسیبهای استخوانی حاصل از بیماریها، تروما و تصادفات و همچنین افزایش سن و پیری جمعیت که پوکی استخوان را به دنبال دارد چالشهای بزرگ و پیچیده شاخه علم پزشکی است. گرفتهای استخوانی از جمله روشهای درمانی مشکالت استخوانیست اما این گرفتها مشک الت متعددی دارند؛ از جمله این مشکالت انتقال بیماری و تحریک سیستم ایمنی بدن است. مهندسی بافت برای رفع این مشکل در دهه های اخیر تمرکز خود را روی داربست های استخوانی قرار دادهاست .روشهای متعددی برای ساخت داربستها وجود دارد ولی یکی از پیشرفته ترین روش های حال حاضر پرینت سه بعدی است، زیرا این روش نه تنها ساختار سه بعدی مورد نظر بلکه داربست متخلخل با اندازه تخلخل های مطلوب و هزینه کمتر را فراهم میسازد. داربستهای کامپوزیتی متشکل از سرامیک ها و پلیمرهای تخریتپذیر توجه زیادی را به خود جلب کردهاند و در این پروژه برای اولین بار نانو هیدرکسی آپاتیت با درصد های متفاوت را برای ساخت این داربست به کاربردهایم و با ترکیب کردن این ساختار کامپوزیت و روش ساخت داربست با پرینتر سه بعدی و تکنیک فیالمنتی که یکی از تکنیک های پرکاربرد و کم هزینه پرینت سه بعدی است انتظار نتایج امیدوارکنندهای داشتیم و با مدلسازی و بررسی خواص مکانیکی آن به نتایج خوبی دست یافتیم.