تحلیل تربیتی احکام تمکینِ زوجین در فقه و نقش آن در استحکام و بهبود روابط خانواده

تمکین زوجین از یکدیگر، عنوانی است که شامل موضوعات متعددی از جمله روابط زناشویی زوجین، اطاعت پذیری زوجه از زوج و الزام زوج به پرداخت نفقه؛ در احکام فقهی و روایات اخلاقی است. مشروعیت تمکین جنسی زوجین از یکدیگر در اسلام بر اساس ضوابط و دستور العمل هایی است که در منابع فقهی به آن پرداخته شده که بر خلاف اخلاق جنسی در غرب زوجین در قالب ازدواج به یکی از مهمترین خواسته های طبیعی و فطری خودشان یعنی غریزه جنسی پاسخ صحیح میدهند. از آنجایی که ناهنجاری های جنسی در روابط زناشویی میان زوجین و دیگر اعضای خانواده آثار نامطلوبی دارد، فقه اسلامی برای جلوگیری از وقوع چنین نتایج و رفتارهای نامطلوبی، احکامی را بیان نموده است که دارای خاستگاه های تربیتی و اخلاقی است و میتوان از آنها بعنوان راهکارهای تربیت جنسی بهره برد. همچنین پروردگار جهان برای زوج سلطه و نحوی از ریاست بر خانواده پیش بینی نموده است. و این نیست مگر به جهت برتری هایى که خداوند براى مردان نسبت به زنان قرار داده است، که البته این سرپرستی به معنای تحکم و سلطه طلبی مرد نیست، بلکه سرپرست به معنای تکیه گاهی آرام و مطمئن برای تامین و تهیه مایحتاج مادی و معنوی دیگر اعضا خانواده در جهت رشد و تعالی همسر و فرزندان است. در همین راستا خداوند تهیه نفقه زوجه و فرزندان را بر زوج لازم شمرده است. در نتیجه بررسی آثار و رویکرد تربیتی تمکین در بهبود و استحکام روابط زوجین در خلال آیات، روایات و آداب اسلامی، این نکته استنتاج می شود که آگاهی و عمل به آموزه های فقهی و اخلاقی اسلام در خصوص مبحث تمکین ، ضمن تحصیل رضایت و قرب الاهی و رضایتمندی زوجین از زندگی با یکدیگر، موجب پیشگیری و کاهش آسیب های متعدد حوزه خانواده، بهبود تربیت فرزندان، و متاثر از این موارد، تامین امنیت اخلاقی جامعه خواهد شد.