لزوم تربیت اعتقادی کودک از منظر روانشناسی شناخت گرا

تربیت اعتقادی کودک یکی از شاخه های تربیت فقهی می باشد که در فرایند آن کودک تحت آموزش اعتقادات و شکل دهی به باورهای اعتقادی دینی خاص قرار می گیرد که باید به آن ملتزم بوده و گرایش هایی مبتنی بر آن ها در وجود کودک شکل بگیرد. بررسی لزوم یا عدم لزوم تربیت اعتقادی در کنار دیگر جنبه های تربیت کودک از منظر روانشناسی شناخت گرا رسالت این تحقیق است و نخست وجوب تربیت اعتقادی کودک را در فقه اسلامی ثابت می کند و سپس با بررسی منابع روانشناسی شناخت گرا و به روش توصیفی – تحلیلی تربیت اعتقادی کودک را مورد تدقیق قرار می دهد. روانشناسی شناخت گرا با توجه به تمرکز بر شناخت ها و اطلاعات ذهنی در تربیت اعتقادی کودک به فرهنگ و سازه ها اجتماعی محیط زندگی کودک در سنین مختلف کودکی توجه کرده است و با روش های مستقیم و غیر مستقیم این نوع تربیت را بر مربی کودک لازم می داند.