بررسی شاخص ارتباط کلامی با نامحرم درفقه تربیتی (با تاکید درفضای مجازی)

یکی از حوزه های مهم در ارتباط افراد بحث فقهی آن است. درعلم فقه دستوراتی درباره میزان وچگونگی ارتباط نامحرم تبیین شده است، یکی ازاین دستورات نهی از ارتباط کلامی با نامحرم که به قصد تلذذ جنسی خود یا ایجاد آن در مخاطب یا با احتمال افتادن در گناه باشد، است و در غیر این صورت در حد ضرورت به معنای وسیع آن و شامل هر نوع نیاز متعارف دینی و دنیوی مجاز است؛ در موارد مجاز نیز این ارتباط باید بامحوریت ارتباط میانفردی عفیفانه وپرهیز از هر نوع کلامی که در عرف اسلامی محرک جنسی بوده، باشد. اماباگسترش تکنولوژی وارتباط گیری افراد، درفضای مجازی ازمصادیق ارتباط کلامی بانامحرم قرارگرفته است. تحقیق حاضرشاخص ارتباط کلامی نامحرم رادرقالب میان رشته ای موردبحث قرارداده، روش تحقیق، تحلیلی توصیفی مبتنی برداده های دینی وتربیتی وبه صورت کتابخانه ای وکاربردی است. مقاله حاضربابررسی ارتباط کلامی نامحرم درفضای مجازی به این نتیجه رسیده است که شرایط نهی ارتباط کلامی باشرایط فقهی آن درفضای مجازی نیزوجودداردواگردرحالت حقیقی ارتباط بانامحرم باحکم فقهی آن حرام است درفضای مجازی نیزهمان گونه خواهدبود.