مطلوبیت روش تربیتی دعای والدین از منظر قرآن کریم

یکی از موضوعاتی که بشر همواره به آن اهتمام ویژه‌ای داشته و جزو تعالیم متعالی و انسان‌ساز اسلامی قرار گرفته است، دعا می‌باشد. گستردگی کاربست دعا موجب شده است که جایگاه ویژه‌ای در تربیت به خود اختصاص دهد. دعا روشی مهم و آسان برای تربیت است که توانایی تحقق اهداف تربیتی را دارد. چنان‌که در قرآن کریم به این موضوع اشاره شده است و دعا برای فرزندان جزو سیره اولیای الهی معرفی گردیده و روایات فراوانی به دعای برای صلاح و سِداد فرزندان توصیه شده است. اهتمام آیات و روایات به دعا نشان می‌دهد که بهره‌گیری از این روش برای تربیت، مورد تاکید اسلام است. دعا علاوه بر جنبه خودسازی، دگرسازی نیز دارد. ازاین‌رو، «دعا» از دیدگاه اسلام، به مثابه یک روش تربیتی نیز تلقی شده است. روش تربیتی دعای برای فرزند، مساله‌ای است که در منابع پژوهشی کمتر بدان پرداخته شده است؛ در حالی که این راه کمترین آسیب و بیشترین دستاورد را نصیب والدین در امر تربیت فرزندان می‌نماید. فقدان پژوهش مطلوب و سهولت در اتخاذ عمل و ایصال به نتیجه، ضرورت این پژوهش را ایجاب می‌کند. هدف از این پژوهش، توجه‌دهی و اهتمام والدین به دعای برای فرزندان در راستای تحقق اهداف تربیتی است. ازاین‌رو، این تحقیق به سبک کتابخانه‌ای و به روش اجتهادی مبتنی بر آیات قرآن کریم، مطلوبیت روش تربیتی دعای والدین را بررسی کرده است. نتایج این تحقیق نشان داد که دعای برای فرزند (قبل و بعد از تولد)، همواره در آیات متعددی مورد توجه بوده و شخصیت الگویی پیامبران (ع) در این زمینه، مورد مدح آیات قرآن کریم قرار گرفته است.