وظیفه والدین در تربیت سیاسی کودک در حوزه دشمن شناسی از منظر فقه تربیتی

تعلیم و تربیت کارکردهای متنوعی از جمله اخلاقی، دینی، اقتصادی، سیاسی و... دارد. در جوامع اسلامی ضرورت برخی از ساحت‏های تربیتی برای والدین وضوح بیشتری دارد. به عنوان مثال اغلب والدین نسبت به تربیت عبادی فرزندان خود کوشا هستند و آموزش اموری همچون نماز و روزه را حتی قبل از بلوغ شروع می‏کنند اما تربیت سیاسی نسبت به دیگر ساحت‏های تربیتی، مغفول مانده است. ریشه‏های این غفلت می‏تواند عدم درک ضرورت این امر و یا عللی همچون ناآگاهی از روش‏ها و موضوعات تربیت سیاسی باشد. متاسفانه این امور سبب پرورش فرزندانی با آگاهی سیاسی کم یا نادرست و گاهی ناتوان در شناخت صحیح دشمن از دوست خواهد شد. این فرزندان بزرگسال شده و در تصمیم گیری‏های سیاسی نظام به صورت مستقیم و غیر مستقیم نقش بسزایی خواهند داشت. عدم تربیت صحیح سیاسی و آموزش دشمن شناسی به فرزندان، زمینه‏ی استعمار سیاسی کشور توسط سلطه جویان را فراهم می‏کند. بنابراین لازم است دانسته شود فقه به عنوان برنامه جامع زندگی وظایف والدین در تربیت سیاسی و میزان ضرورت آن را چگونه تبیین می‏کند؟ در منابع اسلامی روش‏های تربیت سیاسی در حوزه دشمن شناسی چیست؟ این نوشته به روش توصیفی-تحلیلی به بررسی ضرورت شناخت دشمن از طریق قواعد عام و خاص فقه تربیتی همچون وقایه، ارشاد جاهل، امر به معروف و نهی از منکر و ... پرداخته و مهم‏ترین روش‏های تربیت سیاسی و دشمن شناسی همچون پرورش بعد عقلانی، ارائه الگو و... را معرفی و توضیح می‏دهد.