دلالت‌های آموزه امربه‌معروف ونهی از منکر در اصلاح شناختی رفتاری

تغییر واصلاح رفتار در علم روان‌شناسی از اهمیت ویژه‌ای برخورداراست. هدف پژوهش حاضر استخراج دلالت‌های آموزه «امربه‌معروف ونهی از منکر» برای اصلاح شناختی -رفتاری است. باید توجه داشت که اسلام در مورد اصلاح رفتار توسط این فریضه تاکید نموده است؛ اما ازآنجاکه اصلاح و تغییر رفتار در علم روان‌شناسی کنونی مبنای فردگرایی دارد، تغییرهای ناشی از امرونهی و توصیه اجتماعی احتیاج به تبیین مبانی و تدقیق روش‌ها دارد که در این پژوهش به آن پرداخته‌شده است. لذا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی آموزه امربه‌معروف ونهی از منکر در اسلام واصلاح شناختی - رفتاری در روان‌شناسی را بررسی کرده است. یافته‌ها نشان می‌دهد که اصلاح شناختی –رفتاری علاوه بر مبنایی فردگرایی، بر مبنای تکثرگرایی، نسبی‌گرایی، اصالت آزادی‌های فردی و اومانیسم استوار می‌باشد و امربه‌معروف ونهی از منکر چون مبنای الهی دارد بر مبنای توحید در تشریع، خالقیت و ربوبیت، فطرت، غیرت و معاد استوار است. امربه‌معروف و نهی از منکر هم اصلاح فرد و هم اصلاح جامعه را در بردارد. بر این اساس، آموزه امربه‌معروف ونهی از منکر رهاوردهای همچون دستاوردهای علمی (عبور از فردگرایی به ولایت، از نسبی‌گرایی به حقیقت و از تکثرگرایی به وحدت) و دستاوردهای عملی همچون دخالت دادن شخصی دیگری در اصلاح، روابط دلسوزانه و وحدت میان افراد را در بردارد.