بازخوانی تحلیلی حقوق معنوی کودک در نامه 31 نهج‌البلاغه

کودک اگر چه کوچک ترین و ضعیف‌ترین عضو خانواده است اما از حقوقی در سطح فاخر و والا برخوردار می‌باشد. در قرآن و سیرۀ اهل بیت (ع) حقوق متعددی برای کودکان در نظر گرفته شده که در یک دسته بندی کلی می توان آن را به حقوق مادی و معنوی تقسیم کرد؛ در واقع حقوق معنوی کودک، باعث حمایت از او و ضمانت برخی از حقوق مادی وی نیز خواهد بود. در کتب گوناگون درباره حقوق کودک بحث شده است. یکی از کتب بسیار مهم و معتبری که در این زمینه راه گشاست، نهج البلاغه است؛ سخنان معصومین (ع) عموماً و نهج‌البلاغه خصوصاً، بهترین نقشه راه در همه زمینه‌ها است که قطعاً نسبت به موضوع مهم تربیت، بی تفاوت نیست. این گوهر گران بها در همه زمینه های مورد نیاز انسان، راه کارهایی را ارائه داده است. از جمله این راه کارها، می توان به تنظیم قوانین حقوق کودک اشاره کرد. این مقاله سعی در تبیین حقوق معنوی کودک با محوریت نهج-البلاغه به روش تحلیلی-توصیفی دارد. با واکاوی فرازهای نامۀ 31 روشن شد که: پرورش و هدفمند کردن قوه آزمندی با استفاده از موعظه، فرصت‌طلبی در تربیت، توجه به تربیت ارزشی، تعلیم کمال‌گرایانه، دینی‌پروری و تفضل معنوی، اساس و زیربنای تربیت صحیح فرزند را تشکیل می‌دهد و اگر کودک به طور خاص مورد محبت افراد خانواده قرار گیرد احساس امنیت، آرامش و ارزشمند بودن می‌کند.