شناخت نامه میراث مکتوب سیستان معرفی 'کتاب المهدی' از مجموعه سنن ابوداود سجستانی (202-275ق )

ابوداود سلیمان بن اشعث سجستانی (202- 275ق) از محدثین طراز اول اسلامی به شمار می رود. ولادت او به سال 202ق در سیستان ایران و درگذشت او به سال 275ق در بصره عراق است. ابوداود در طی قرن سوم هجری معاصر با دوره امامت پنج تن از ائمه اهل بیت (امام هشتم حضرت رضا تا امام دوازدهم حضرت مهدی) است .سفرهای علمی ابوداود از همان سنین نوجوانی برای تحصیل ، استماع و ضبط حدیث به شهرهای خراسان بزرگ‌(هرات، بلخ، نیشابور)، ری، عراق، شام، مصر و حجاز بوده است و به نظر میرسد مجموعه 'السنن' رهاورد همین سفرهای طولانی (217 تا240 ق) باشد. که تایید و تحسین احمدبن حنبل( م241ق) از ائمه چهارگانه اهل سنت را به همراه دارد. سنن ابوداود پس از صحیح بخاری و صحیح مسلم، در مرتبه سوم از معتبر ترین کتب (صحاح سته) است که مورد اجماع مسلمانان از اهل سنت و جماعت می باشد.' کتاب المهدی' از مجموعه سنن ابوداود، با موضوع مهدویت از جمله معدود عناوین اعتقادی است که به لحاظ اهمیت و فریضه ایمانی آن توسط مولف انتخاب و در این مجموعه قرار داده شده است. این کتاب مشتمل بر احادیث صحیح از پیامبر (ص) در باره امام مهدی(عج) است. انتخاب 12 حدیث نبوی راجع به دوازدهمین جانشین( خلیفه) و امام پس از پیامبر که با حدیث معروف جانشینان دوازده گانه (اثناعشر خلیفه) آغاز می شود .اهمیت 'کتاب المهدی' در بستر اعتقادی و در رابطه مهم وحدت گرایی و موعود گرایی همه مسلمانان است. این کتاب مهمترین و معتبرترین اثر از منابع اصیل و صحیح نزد اکثریت مسلمانان در تبیین موعود گرایی و مهدویت فرا مذهبی می باشد که شامل مولفه های اساسی و مشترک اصل ظهور، انتظار، حتمیت و قطعیت آنها، نام و اوصاف امام مهدی(عج) ، حکومت جهانی، عدالت فراگیر و مولفه هایی از آینده پژوهی جهان از دیدگاه اسلامی است.