نقش سیستان در گسترش عرفان و تصوف اسلامی

مسالت شناخت خداوند از راه دل و طی سیر و سلوک یا همان طریقه عرفانی، همزاد با دین مبین اسلام است و از همان ابتدا مسلمانان صدر اسلام با زهد و تقوی به دنبال رسیدن به حقیقت بودند. در این بین سیستان نیز با ورود صوفی معروف قرن اول یعنی حسن بصری و استقرار او در سیستان و برقراری جلسات در مسجد آدینه زرنج همگام با سایر نقاط اسلامی در این زمینه نقش آفرینی نموده است.ظهور عرفایی بنام در سیستان و هجرت آنان به دیگر نقاط و بلاد از جمله خراسان افغانستان و هند و تربیت شاگردانی پر آوازه و حتی تاسیس چشتیه هند ثمره رواج این تفکر در سیستان بوده است.عرفایی همچون ابو عبدالله طاقی سجستانی پیرو مراد خواجه عبدالله انصاری، خواجه معین الدین سجزی موسس سلسله چشتیه هند، خواجه میر محمد معروف به میانمیر، امیر حسن بن اعلاء سجزی، شیخ رضی الدین علی لالا، ابوالحسن بثری سجزی، بی بی جمال خاتون (بی بی دوست) از جمله عرفایی هستند که با نگاهی به زندگی، آثار و اقدامات آنان، شمه ای از نقش سیستان در گسترش عرفان و تصوف اسلامی را در جهان اسلام و قرن های اولیه روشن می سازد.