ضرورت تدوین نظامی فلسفی برای هوش مصنوعی با محوریت مسئلۀ شرّ

هوش مصنوعی در تلاش است تا مانند یک ابرانسان فکر کند و سخن بگوید. لیکن جهت پاسخ‌گویی به سوالات بنیادین، نیازمند نظام فلسفی یکپارچه‌ای است که از دو منظر بتواند به دقت تحلیل انجام دهد: (1) اول با پرسش و پاسخ‌های دقیق، نظام فکری و مبانی معرفت‌شناسانه مخاطب را تشخیص دهد؛ (2) دوم با توجه به منطق و مسلّمات مخاطب، همانند یک حکیم به او پاسخ دهد. سوال و هدف اصلی در این مقال، تبیین اهمیت نظام فلسفی برای هوش مصنوعی و نشان دادن تبعات منفی عدم انجام این امر مهم است. مسئلۀ شرّ به‌عنوان یکی از مهم‌ترین، عمومی‌ترین و گسترده‌ترین موضوعات فلسفی، انتخاب درستی برای شروع ساختارمندی و افزایش غنای هوش مصنوعی است. جنبۀ نوآوری این جستار، بررسی آسیب‌شناسانۀ منطقی-فلسفی موضوع بحث است. در این تحقیق به روش کیفی توصیفی براساس منابع کتابخانه‌ای، نکات ذیل تبیین می‌شود: (1) ارائۀ توده‌ای لغات و پرگویی فعلی هوش مصنوعی با نطق دقیق فلسفی تفات دارد؛ (2) تکنولوژی فقط تکنولوژی نیست، بلکه با خود مبانی معرفت‌شناسانۀ مبدا را نیز ترویج می‌کند؛ (3) معنا مخلوق است یا مکشوف؟ پاسخ آن هر چه باشد هوش مصنوعی، معنا و روش منطقی خاص خود را در موضوعات مختلف منتشر می‌کند؛ (4) هوش مصنوعی در صورت عدم بهره‌مندی از نظام منطقی متقن و استوار، منجر به گسترش آسیب‌هایی خواهد شد که اصلاح آنها در آینده کاری سخت و شاید ناممکن است.